Bitwa pod Belgradem: Różnice pomiędzy wersjami

|siły1 = 75 000tys.

|siły2 = 70 000tys.

|straty1 = 10 000tys.

|straty2 = 20 000tys.

Jednym z przekazów na temat oblężenia jest dokument zwany jako Pamiętnik Janczara dzieła Serba Konstantina Mihailovica, walczącego po stronie [[Turcja|Turków]]. Po przybyciu pod [[Belgrad]] sułtan [[Mehmed II Zdobywca|Mehmed II]] zwołał naradę, aby zastanowić się na sposobem zdobycia miasta. Zdecydowano się na oblężenie. Turcy mieli ze sobą okolo 300 armat, z czego 22 dużego kalibru bombardy oblężnicze. Dwunastodniowe bombardowanie wyrządziło ogromne wyrwy w murach od strony lądu, nie spowodowało jednakże większych strat w ludziach, którzy w porę ostrzegani o bombardowaniu chronili się w bezpiecznym miejscu. W momencie gdy mury Belgradu zaczęły przypominać gruzowisko, pojawiła się prowadzona przez [[Jan Hunyady|Jana Hunyadiego]] odsiecz, która przełamała turecką blokadę na [[Dunaj]]u. [[Węgry|Węgrzy]] wkroczyli wówczas do miasta przynosząc zaopatrzenie. Wtedy to nastąpił szturm [[Janczarowie|Janczarów]], ktorzy wkroczyli do niższej części miasta. W trakcie plądrowania domów stali się oni jednak celem gwałtownego przeciwnatarcia, w wyniku którego Turcy zostali wyparci z zajętych pozycji. Następnego dnia [[:pl:Jan_Kapistran|Jan Kapistran]] poprowadził obrońców do natarcia na tureckie pozycje oblężnicze, powodując paniczną ucieczkę Turków. W walce ranny w udo został Mehmed, którego odciągnięto w porę z pola walki. Armia turecka rozpoczęła odwrót.

* Stephen Turnbull: ''Wojny złotego wieku. Od upadku Konstantynopola do wojny trzydziestoletniej'', Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2007.

{{linkLink FA|hu}}

{{linkLink FA|ro}}

{{linkLink FA|sr}}