Konwencja o obywatelstwie kobiet zamężnych: Różnice pomiędzy wersjami

 

Dokument gwarantuje kobietom prawo do zachowania swojego [[obywatelstwo|obywatelstwa]] niezależnie od tego, czy małżonek jest obywatelem tego samego państwa, czy też nie<ref>{{cytuj książkę | autor = Agnieszka Grzybek (red.)| tytuł = Prawa kobiet w dokumentach ONZ| wydawca = Ośrodek Informacji Środowisk Kobiecych – OŚKa| miejsce = Warszawa| rok = 1996| strony = 255| isbn = 83-909820-2-1}}</ref>.

Konwencję ratyfikowały 74 państwa ze 193 będących członkami ONZ.<ref>{{cytuj stronę | url = http://treaties.un.org/pages/ViewDetailsIII.aspx?&src=TREATY&mtdsg_no=XVI~2&chapter=16&Temp=mtdsg3&lang=en| tytuł = Convention on the Nationality of Married Women – status at 25.03.2012| data dostępu = 2012-03-25| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = en}}</ref> Silny opór części państw wzbudził wymóg zastosowania zasady niedyskryminacji kobiet, będącej fundamentem [[prawa człowieka|praw człowieka]], w sytuacji gdy możliwość odbierania im obywatelstwa była postrzegana przez te państwa jako kwestia należąca do zakresu ich suwerenności<ref>{{cytuj książkę | autor = Agnieszka Grzybek (red.)| tytuł = Prawa kobiet w dokumentach ONZ| wydawca = Ośrodek Informacji Środowisk Kobiecych – OŚKa| miejsce = Warszawa| rok = 1996| strony = 255| isbn = 83-909820-2-1}}</ref>. Państwa, które podpisały Konwencję, lecz jej nie ratyfikowały to: [[Belgia]], [[Chile]], [[Gwinea]], [[Kambodża]], [[Kolumbia]], [[Indie]], [[Madagaskar]], [[Pakistan]], [[Portugalia]] i [[Urugwaj]].

 

 

== Zobacz też ==