Napęd tylny: Różnice pomiędzy wersjami

* silnik przed (lub nad) tylną osią (tzw. umieszczony centralnie), napęd na koła tylne ([[Fiat X1/9]], [[Ferrari]], [[Pagani Zonda]], [[Lamborghini Miura P400|Lamborghini Miura]]).

 

Praktycznie w każdym pojeździe środek ciężkości położony jest powyżej osi. Przy takim rozkładzie masy podczas przyśpieszania dociążana jest oś tylna, natomiast odciążana jest oś przednia. Z tego powodu napęd tylny pozwala uzyskać większe maksymalne - dociążenie osi napędowej zwiększa tarcie między kołami i nawierzchnią, zwiększając tym samym maksymalną siłę napędową.

 

Przy większym obciążeniu osi tylnej może zachodzić zjawisko [[podsterowność|podsterowności]], natomiast w przypadku większego obciążenia osi przedniej [[Nadsterowność|nadsterowności]]. Umieszczenie silnika przed tylną osią (centralnie) pozwala na lepsze rozłożenie masy pomiędzy obie osie. Rozwiązanie to pozwala na zachowanie neutralności w prowadzeniu.

 

Układ klasyczny był stosowany od zarania motoryzacji w większości aut. Samochody z silnikiem z tyłu pojawiły się dopiero tuż przed [[II wojna światowa|II wojną światową]], natomiast układ centralny najpierw pojawił się w sporcie samochodowym i do tej pory jest pomyślnie stosowany jako alternatywa [[AWD|napędu na obie osie]]. Powodem dla którego stosuje się rozwiązania z centralnie umieszczonym silnikiem, jest korzystniejszy rozkład masy pojazdu.

 

* [[AWD|napęd na cztery koła]]

* [[napęd przedni]]