Jerzy Olgierd Iłłakowicz: Różnice pomiędzy wersjami

W styczniu 1945 ewakuował się do [[Wiedeń|Wiednia]] i dalej na zachód, gdzie doczekał wyzwolenia przez armię USA. We Frankfurcie został przydzielony do Polskiej Misji Łącznikowej. Z żołnierzy [[Brygada Świętokrzyska|Brygady Świętokrzyskiej NSZ]] oraz wyzwolonych jeńców, którzy znaleźli się w amerykańskiej strefie okupacyjnej, zorganizował, na polecenie dowództwa amerykańskiego, kompanie wartownicze. Po reorganizacji amerykańskich sił okupacyjnych i powstaniu Continental Base Section pełnił funkcję, w stopniu majora, starszego oficera łącznikowego.Po następnej reorganizacji w armii okupacyjnej USA został delegowany do głównej kwatery I.R.O. - Międzynarodowej Organizacji ds. Uchodźców w Heidelbergu. Potem stworzył Stowarzyszenie Polskich Emigrantów, które miało, przede wszystkim, roztoczyć opiekę nad żołnierzami Brygady Świętokrzyskiej, a także ułatwić im życie na emigracji i znalezienie zatrudnienia. W 1953 emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapisał się do szkoły hotelarskiej, którą ukończył po półtora roku. Zatrudniony został jako kierownik klubu w Wilmington w stanie Delaware, gdzie pracował do emerytury.

 

 

Żonaty z [[Irena Iłłakowiczowa|Ireną Morzycką]] h. [[Mora (herb szlachecki)|Mora]] zabitą w 1943, z którą miał córkę. Powtórnie żonaty z Betty Asbury Purnell, z którą miał córkę i dwóch synów.

[[Kategoria:Iłłakowiczowie herbu Doliwa|Jerzy]]

[[Kategoria:Oficerowie Narodowych Sił Zbrojnych]]

[[Kategoria:Urodzeni w 1908]]

[[Kategoria:Zmarli w 1984]]