Kobylarzowy Żleb: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kobylarzowy Żleb''' (ok. 1420–1800 m n.p.m.) – głęboki [[żleb]] w [[Tatry|Tatrach]] opadający w zachodnim kierunku z [[Czerwony Grzbiet|Czerwonego Grzbietu]] (z okolic [[Kobylarzowe Siodełko|Kobylarzowego Siodełka]]) do [[Dolina Miętusia|Doliny Miętusiej]]. Od południowej strony jego bardzo strome zbocza tworzą poszarpane turnie [[Litworowy Grzbiet|Litworowego Grzbietu]] zakończone [[Ratusz Litworowy|Ratuszem Litworowym]], od północy [[Kobylarzowa Turnia]]<ref name=WET>{{Cytuj książkę |imię=Zofia |nazwisko= Radwańska-Paryska |imię2=Witold Henryk |nazwisko2= Paryski|tytuł= Wielka encyklopedia tatrzańska|miejsce=Poronin|wydawca= Wyd. Górskie|rok=2004 |isbn = 83-7104-009-1}}</ref>. Po północnej stronie z Kobylarzowej Turni opada do niego [[Szary Żleb]] tworzący boczne odgałęzienie<ref>{{Cytuj książkę|tytuł= Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20&nbsp;000 |miejsce=Piwniczna |rok=2006|wydawca= Agencja Wyd. „Wit” S.c. |isbn= 83-89580-00-4}}. Kobylarzowy Żleb rozpoczyna się tuż obok imponującego [[cyrk lodowcowy|polodowcowego kotła]] [[Wielka Świstówka|Wielkiej Świstówki]]</ref>. Jest głębokim wąwozem o stromych ścianach, wyciętych w przeszłości w skałach wapiennych przez język lodowca.

Żleb ten to doskonałe miejsce dla hobbystów-botaników. Wiosną obficie zakwitają tutaj typowe rośliny górskie, z których niektóre rosną tylko w Tatrach. Liczne kępy tworzy tu [[różeniec górski]], [[len karpacki]], [[skalnica dwuletnia]], [[wiechlina alpejska]], pojedynczymi kępkami rośnie [[rutewka orlikolistna]], szczeliny skał porasta [[fiołek alpejski]] i [[jaskier alpejski]]. Całymi darniami występuje [[lepnica bezłodygowa]] tworząca [[rośliny poduszkowe|poduszki]] i miniaturowe [[krzewinki szpalerowe]] płożące się po skałach – [[wierzba żyłkowana]] i [[wierzba alpejska|alpejska]], liczne gatunki [[skalnica|skalnic]] i [[goryczka|goryczek]], [[powojnik alpejski]], [[ostróżka tatrzańska]] i inne (w [[Tatrzański Park Narodowy (Polska)|TPN]] wszystkie rośliny podlegają ochronie)<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko=Szafer |imię=Władysław |autor link=Władysław Szafer |tytuł=Tatrzański Park Narodowy |rok=1962 |wydawca= Zakład Ochrony Przyrody PAN}}</ref>. Rosną tutaj także [[gnidosz Hacqueta]], [[głodek kutnerowaty]] i [[traganek wytrzymały]] – bardzo rzadkie rośliny, w Polsce występujące tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach<ref>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>.

Przejście Kobylarzowego Żlebu sprawia pewne problemy. Stromo pnąca się w górę ścieżka prowadzi jego dnem zasypanym [[piarg]]ami i rumowiskiem kamiennym. Łatwo o poślizgnięcie się na drobnych piargach osuwających się pod butami, należy więc zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza podczas schodzenia w dół. W jednym miejscu, 30&nbsp;min. przed wyjściem na Czerwony Grzbiet, podejście jest bardzo strome. Pokonać trzeba 12-metrowej wysokości próg skalny ubezpieczony łańcuchem<ref>{{Cytuj książkę|imię=Józef |nazwisko=Nyka |autor link= Józef Nyka|tytuł=Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII |miejsce=Latchorzew |rok=2003 |wydawca=Wyd. Trawers |isbn= 83-915859-1-3}}</ref>. W zimie żlebem schodzą lawiny, w jego dolnej części pod Litworowym Grzbietem zalega płat śniegu aż do lata.