Ruch samoumocnienia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lit.
D kuba (dyskusja | edycje)
→‎Geneza: dr. red.
Linia 4:
 
==Geneza==
W pierwszej połowie XIX w. rządząca [[dynastia Qing]] zaczęła słabnąć. Ostatni wielki cesarz, [[Qianlong]] zmarł pozostawiając pełny skarbiec, ale stłumienie [[powstanie Białego Lotosu|powstania Białego Lotosu]] i korupcja urzędników (zwł. [[Heshen]]a) spowodowałodoprowadziły pustkędo wkłopotów skarbiefinansowych państwa. Kolejni cesarze, [[Jiaqing]], [[Daoguang]] i [[Xianfeng]] byli władcami mniejszego kalibru, którzy nie potrafili poradzić sobie z wyzwaniami, jakimi był skostniały i coraz bardziej skorumpowany system urzędniczy, zwiększająca się liczbą ludności przy zmniejszającej się bazie podatkowej i wreszcie – zagrożenia zewnętrzne ze strony mocarstw kolonialnych.
 
Powstanie cytował jako przykład słabości Chin qingowskich Hong Liangji, wskazując na korupcję, rozwarstwienie społeczne, nadmierny wzrost demograficzny jako zagrożenia dla państwa. Skazany na śmierć za krytykę skorumpowanego Heshena, został ułaskawiony przez następnego cesarza, a jego prace były pionierskie dla wielu uczestników późniejszego ruchu samoumocnienia{{odn|Spence|1990|s=143}}.