Zdzisław Okęcki: Różnice pomiędzy wersjami

|miejsce urodzenia = [[Miszewko-Stefany|Miszewko]], [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwo Polskie]]

|miejsce śmierci = [[Kurowice (województwo mazowieckie)|Kurowice]], [[II Rzeczpospolita|Polska]] pod [[okupacja wojenna|okupacją]] [[III Rzesza|III Rzeszy]]

Syn właściciela ziemskiego Zdzisława i Wandy z Kleniewskich. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie studiował prawo na [[Leopold-Franzens-Universität Innsbruck|uniwersytecie]] w [[Innsbruck]]u, uzyskując stopień naukowy [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] praw. W 1904 roku wstąpił do służby konsularnej [[Austro-Węgry|Austro-Węgier]]. Był wicekonsulem w [[Kurytyba|Kurytybie]] (1905-1908) i [[Gałacz]]u (1909-11), konsulem w [[Krajowa|Craiovej]] (1912-13) i [[Kair]]ze (1914).

Od początku 1919 roku w służbie dyplomatycznej [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] – od 1 lutego 1919 dyrektor Departamentu Polityczno-Dyplomatycznego, po reorganizacji MSZ od 1 października 1919 dyrektor Departamentu Dyplomatycznego.

Latem 1919 roku był zaangażowany z ramienia MSZ w sprawy ukraińskie, szczególnie ułożenia stosunków z rządem [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]] [[Symon Petlura|Symona Petlury]]. 14 marca 1920 roku uczestniczył w rokowaniach polsko-łotewskich w Warszawie w sprawie zawarcia układu politycznego i wojskowego. Jako delegat rządu polskiego i dyrektor Departamentu Dyplomatycznego MSZ wraz z [[Kazimierz Stamirowski|Kazimierzem Stamirowskim]] spotkali się na linii frontu w rejonie [[Międzyrzec Podlaski|Międzyrzec]]–[[Siedlce]] z członkiem Rewolucyjnej Rady Wojennej [[16 Armia (RFSRR)|16 armii sowieckiej]] Malinem i podpisali w nocy z 11 na 12 sierpnia 1920 porozumienie o przyjęciu polskiej delegacji pokojowej przez przedstawicieli Armii Czerwonej na odcinku Siedlce–Warszawa 14 sierpnia 1920 roku (był to początek rokowań, które doprowadziły do zawarcia w październiku 1920 [[rozejm|zawieszenia broni]] w [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]], a następnie [[Traktat ryski (1921)|ryskiego traktatu pokojowego]]).

Po kolejnej reorganizacji centrali MSZ w końcu 1920 roku, 22 kwietnia 1921 roku został nominowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego RP przy w [[Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców|Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS)]]. Poselstwem w [[Belgrad]]zie kierował do 1 lutego 1928 roku, kładąc zasługi w zbliżeniu obu państw. Od 1 maja 1928 do 1 kwietnia 1930 roku poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w [[Tokio]].

Po odwołaniu z funkcji przeniesiony został w stan rozporządzalności. Po odejściu ze służby dyplomatycznej zajął się zarządzaniem majątkiem w Kurowicach, gdzie zmarł. Zajmował się opracowaniem swych bogatych zbiorów sztuki japońskiej, chińskiej, indiańskiej, tureckiej, serbskiej, albańskiej, staroegipskiej i fauny brazylijskiej. Na mocy jego testamentu część tych zbiorów znalazła się po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w zbiorach [[Muzeum Narodowe w Warszawie|Muzeum Narodowego w Warszawie]] i [[Muzeum Mazowieckie w Płocku|Muzeum Mazowieckiego]] w [[Płock]]u.

W 1905 roku zawarł małżeństwo z Zofią Skarbek (1878–1963), absolwentką kursów gospodarstwa wiejskiego i mleczarstwa w Holandii, małżeństwo było bezpotomne.