Ukraińska polityka historyczna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Polityka historyczna od 2010 roku: -wielokrotne linkowanie, redakcyjne |
→Oceny: -kolejny link do tej samej osoby |
||
Linia 60:
Krytycy tej polityki wskazują, że w rzeczywistości nie łączy ona, lecz dzieli, na przykład stawiając ukraińskich weteranów [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] po wrogiej stronie<ref group="uwaga">Sofia Graczowa analizując treść przemówień Wiktora Juszczenki zauważyła, że po pierwszych, nieudanych próbach pojednania weteranów Armii Czerwonej z weteranami UPA, prezydent porzucił ten zamiar. Zdaniem autorki, w celu uniknięcia zadrażnień, walka ukraińskich czerwonoarmistów jest wpasowywana w narrację o cierpieniu i zmaganiach narodu ukraińskiego z okupacją. – Sofia Graczowa, ''Unknown Victims...'', s. 5</ref> i pogłębiając antagonizm pomiędzy wschodnią a zachodnią Ukrainą. W odpowiedzi na wznoszone pomniki nacjonalistów ukraińskich, samorządy w centralnej i wschodniej Ukrainie fundują pomniki ofiar OUN i UPA (tzw. wojna pomników)<ref group="uwaga">Pomniki takie powstały w [[Symferopol]]u, Swatowem, Ługańsku i Ulanowie – Sofia Graczowa, ''Unknown Victims...'', ss. 14–16</ref>. Ponadto gloryfikacja OUN, UPA i ich działaczy wywołuje negatywne reakcje na arenie międzynarodowej – w Izraelu, w Polsce, w Rosji, na [[Białoruś|Białorusi]], a także w [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]]<ref group="uwaga">''Zamiast zjednoczyć kraj, juszczenkowski kult faszystów doprowadził do jeszcze większej jego polaryzacji: między wschodem a zachodem, między lewicą a prawicą, między Ukrainą a sąsiadami.'' – [[Per Anders Rudling|Пер А. Рудлінґ]], ''Ющенків фашист: култ Бандери в Україні та Канаді'', [w:] ''Страсті за Бандерою...'', s. 280</ref>.
Pojawia się także zarzut, że polityka, w zamierzeniach prozachodnia i prodemokratyczna, jest realizowana według starych sowieckich wzorców, przy pomocy wyspecjalizowanych państwowych instytucji<ref group="uwaga">''Juszczenko kontynuuje postsowieckie polityczne i martyrologiczne praktyki, przede wszystkim próby manipulowania masową świadomością historyczną poprzez działania państwowych instytucji.'' – Sofia Graczowa, ''Unknown Victims...'', s. 18</ref>, włącznie z [[Służba Bezpieczeństwa Ukrainy|Służbą Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU)]] – następczynią [[KGB]]<ref group="uwaga">''Podczas gdy mity otaczające OUN-UPA są wytworem wyobraźni diaspory, są one propagowane przez następców ukraińskiej KGB. Inspiracja ustanowienia Instytutu Pamięci Narodowej przez Juszczenkę pochodzi ze współczesnej Polski, lecz jego instytuty do produkcji mitów i zarządzania pamięcią wyraźnie przypominają stare sowieckie organy propagandowe.'' – Per A. Rudling, ''The OUN, the UPA and the Holocaust...'', s. 35</ref>. [[Timothy Snyder]] i
{{osobny artykuł|Księga faktów}}
| |||