Lawon Barszczeuski: Różnice pomiędzy wersjami

| grafika = [[Plik:2008.06.16. Lawon Barszczeuski Fot M Kubik.JPG{{#property:p18}}|240px]]

| funkcja = Deputowany do [[Rada Najwyższa Białoruskiej Socjalistycznej Republiki RadzieckiejBiałorusi|Rady Najwyższej BiałoruskiejRepubliki SRRBiałorusi]] XII kadencji<br /><small>(do 19 września 1991 − [[Rada Najwyższa Białoruskiej Socjalistycznej Republiki BiałorusiRadzieckiej|Rady Najwyższej RepublikiBiałoruskiej BiałorusiSRR]] XII kadencji)</small>

| od = 16 maja 1990

| do = 19959 stycznia 1996

| commons = Ljavon Barščėŭskicategory:{{#property:p373}}

'''Lawon Piatrowicz Barszczeuski''' ([[język białoruski|białbiałorus.]] Лявон Пятровіч Баршчэўскі<ref>Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, przy użyciu [[łacinka białoruska{{u|białoruskiej łacinki]]: ''Lavon Piatrovič Barščeŭski''.</ref>a1}}; [[język rosyjski|ros.]] Леонид Петрович Борщевский, ''Leonid Pietrowicz Borszczewski''; ur. 4 marca 1958 w [[Połock]]u) – [[Białorusini|białoruski]] filolog, tłumacz, pisarz, poeta i polityk, w latach 1990–1995 deputowany do [[Rada Najwyższa Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej|Rady Najwyższej Białoruskiej SRR]]/[[Rada Najwyższa Republiki Białorusi|Rady Najwyższej Republiki Białorusi]] XII kadencji; członek Opozycji BNF – frakcji parlamentarnej partii [[Białoruski Front Ludowy]] (''Biełaruski Narodny Front''), o charakterze antykomunistycznym i niepodległościowym; w latach 2007–2009 przewodniczący [[Partia BNF|Partii BNF]], w lutym 2011 roku opuścił to ugrupowanie; [[kandydat nauk]] filologicznych (odpowiednik polskiego stopnia [[doktor (stopień naukowy)|doktora]]).

Urodził się 4 marca 1958 roku w Połocku[[Połock]]u, w [[obwód witebski|obwodzie witebskim]] [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]], [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. W 1980 roku ukończył [[Miński Państwowy Uniwersytet Lingwistyczny|Miński Państwowy Pedagogiczny Instytut Języków Obcych]]. W latach 1984–1987 odbywał tam [[aspirantura|aspiranturę]], a w 1989 roku uzyskał tytuł [[kandydat nauk|kandydata nauk]] filologicznych (odpowiednik polskiego stopnia [[doktor (stopień naukowy)|doktora]]). Temat jego rozprawy kandydackiej brzmiał: ''Czasowy aspekt ciągłości krótkiego tekstu literackiego we współczesnym języku niemieckim''. Pracował kolejno jako przewodnik-tłumacz w Mińskim Biurze Turystycznym (1980), nauczyciel w Szkole Średniej Nr 10 w Połocku (1980–1981). Wykładał w Nowopołockim Instytucie Politechnicznym w latach 1981–1984. Po aspiranturze pracował jako wykładowca, a następnie starszy wykładowca w Katedrze Języków na tej samej uczelni, w latach 1987–1990. Od 1991 roku był wicedyrektorem ds. naukowo-metodycznych Białoruskiego Humanistycznego Centrum Edukacyjno-Kulturowego przy Ministerstwie Edukacji Narodowej Republiki Białorusi<ref name=a>{{cytuj stronęr| url = http://who.bdg.by/obj.php?&kod=762| tytuł = ''Borszczewskij Lewon''| data dostępu = 2012-01-31| opublikowany = ''Kto jest' Kto w Riespublikie Biełaruś''| język = rua}}</ref>.

W 1990 roku został wybrany na deputowanego ludowego do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR z Nowopołockiego-Maładziożnego Okręgu Wyborczego Nr 174 w [[obwód witebski|obwodzie witebskim]]. Na początku czerwca 1990 roku został jednym z koordynatorów Grupy Deputackiej BNF<ref name=b>{{cytuj książkę|tytuł=Deputaty niezależnaści|strony=10|rozdział=''Deputaty niezależnaści (zamiest pradmowy)''|nazwisko r=Pazniak|imię r=Zianon}}</ref> (od 16 lipca pod nazwą ''Opozycja BNF''<ref name=b/>){{r|b}}. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Rady Najwyższej ds. Edukacji, Kultury i Ochrony Dziedzictwa Historycznego. Wchodził w skład Komisji Rady Najwyższej ds. Międzynarodowych i Zewnętrznych Więzi Gospodarczych. Był również członkiem tzw. ''Gabinetu Cieni'' Opozycji BNF. Kierował w nim Ministerstwem Edukacji<ref name=c>{{cytuj książkę|tytuł=Deputaty niezależnaści|strony=223–224|rozdział=''Deputaty Apazycyi BNF u Wiarchounym Sawiecie XII Sklikańnia''|nazwisko r=Nawumczyk|imię r=Siarhiejc}}</ref>.

Brał udział w opracowaniu i przyjęciu Deklaracji o Państwowej Suwerenności Białorusi oraz w przygotowaniu projektów ustaw na nadzwyczajnej sesji Rady Najwyższej 24–25 sierpnia 1991 roku, w czasie której ogłoszono niepodległość Białorusi<ref name={{r|c/>}}.

Szef grupy opracowującej projekty ustaw: ''O obywatelstwie'' (1990), ''O referendum'' (1991), ''O edukacji'' (1992), współautor szeregu innych projektów. Uczestnik głodówki deputowanych Opozycji BNF 11–12 kwietnia 1995 roku w Sali Owalnej parlamentu, ogłoszonej na znak protestu przeciwko zainicjowanemu przez [[przywódcy Białorusi|prezydenta]] [[Alaksandr Łukaszenka|Łukaszenkę]] referendum na temat wprowadzenia [[język rosyjski|języka rosyjskiego]] jako drugiego języka państwowego, zmiany symboli państwowych Białorusi ([[Biało-czerwono-biała flaga Białorusi|biało-czerwono-białej flagi]] i [[Pogoń (herb)|herbu Pogoni]]) na symbole nawiązujące do sowieckich (obecne [[godło Białorusi|godło]] i [[flaga Białorusi]]), integracji ekonomicznej z [[Rosja|Rosją]] i prawa prezydenta do rozwiązywania parlamentu<ref name={{r|c/>}}. W nocy z 11 na 12 kwietnia został razem z innymi protestującymi wywleczony siłą z sali parlamentu przez zamaskowanych funkcjonariuszy wojska i służb specjalnych, pobity, wepchnięty do samochodu, wywieziony, a następnie wyrzucony na ulicy w centrum [[Mińsk]]a<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.svaboda.org/content/transcript/2007850.html|tytuł=''Źbićcio deputatau BNF: chronika, fota, widea''|data dostępu=2012-01-31|autor=[[Siarhiej Nawumczyk]]|opublikowany=[[Radio Wolna Europa|Radyjo Swaboda]]|data=2010-04-09 18:25r|język=bed}}</ref>.

{{Cytat|''…wchodził w skład naszej głównej siły uderzeniowej. Intelektualista z wybitną znajomością literatury i języków obcych, osoba twórcza, jednocześnie był człowiekiem zdolnym do tego, by być i działać w partii, w grupie (poczucie obowiązku, odpowiedzialność, dyscyplina realizacji, inicjatywa w granicach zadania itd.)''<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Deputaty niezależnaści|strony=276–277|rozdział=''Słowa pra kaleh i siabrou''|nazwisko r=Pazniak|imię r=Zianone}}</ref>.}}

[[plikPlik:Anatoly Lebedko Senate of Poland 02.JPG|mały|240px|Lawon Barszczeuski (drugi z lewej) w [[Senat Rzeczypospolitej Polskiej|Senacie Rzeczypospolitej Polskiej]], 28 maja 2008 roku]]

[[Plik:Wiaczorka i Barszczeuski.jpg|thumb|240px|Lawon Barszczeuski (z prawej) i Wincuk Wiaczorka (z lewej) za sceną w czasie koncertu "„[[Solidarni z Białorusią]]"” w [[Warszawa|Warszawie]], 22 marca 2009 r.]]

9 grudnia 2007 roku, na zjeździe Partii BNF, został wybrany na jej przewodniczącego. Jego kandydatura została wysunięta jako bezalternatywna, ponieważ delegaci w przewidzianym czasie nie byli w stanie wybrać przewodniczącego na drodze głosowania. Stanowisko zachował do 5 września 2009 roku, kiedy to na kolejnym zjeździe Partii BNF przegrał wybory z [[Alaksiej Janukiewicz|Alaskiejem Janukiewiczem]]. Barszczeuski otrzymał wówczas 144 głosy, Janukiewicz – 173<ref name={{r|a/>. }}Po przegranej Lawon Barszczeuski wystosował do członków partii list, w którym napisał:

{{Cytat|''Alaksiej Janukiewicz nie może konkurować z [[Alaksandr Milinkiewicz|Milinkiewiczem]], ani realnie mu się sprzeciwić. Dla Łukaszenki również nie stanowi swoją osobą obiektu zainteresowania, podczas gdy mnie Łukaszenka się boi, dobrze znając moje zdolności, uczciwość i wojownicze cechy''<ref>{{Cytuj stronęr|autor=Waler Kalinouski|url=http://www.svaboda.org/content/article/1822845.html|tytuł=''Lawon Barszczeuski idzie u prezydenty''|opublikowany=[[Radio Wolna Europa|Radyjo Swaboda]]|data=2009-09-15 11:16|data dostępu=2012-01-31|język=bef}}</ref>.}}

Na 12. zjeździe Partii we wrześniu 2009 roku odmówił dalszego członkostwa w organie kierowniczym – Sejmie Partii BNF, pozostając jednak członkiem partii. Wraz z nim zrezygnowali m.in. dwaj inni członkowie ugrupowania, którzy w przeszłości byli deputowanymi Rady Najwyższej XII kadencji: [[Walancin Hołubieu]] i [[Piotr Sadouski]]<ref>{{cytuj stronęr| url = http://www.svaboda.org/content/article/1816622.html| tytuł = ''Sojm Partyi BNF biez Barszczeuskaha i Sadouskaha''| data dostępu = 2012-01-31| autor = Halina Abakunczyk| opublikowany = [[Radio Wolna Europa|Radio Swaboda]]| data = 2009-09-07 16:36| język = beg}}</ref>.

11 lutego 2011 roku, wraz z 84 innymi działaczami Partii BNF, opuścił szeregi tego ugrupowania. Tak samo uczyniła m.in. [[Halina Siamdzianawa]]. Przyczyną był sprzeciw wobec prowadzonej od 2009 roku polityki kierownictwa partii, która, według podpisanej m.in. przez Barszczeuskiego deklaracji, ''nie odpowiada wyzwaniom współczesności, przeczy samego duchowi narodowej demokracji, wolności, moralności i pryncypialności, z jakim utożsamiał się Białoruski Front Ludowy od jego założenia w 1988 roku''. Z deklaracji wynika także, że jedną z głównych przyczyn o wystąpieniu z partii były złe wyniki kampanii przed [[wybory prezydenckie na Białorusi w 2010 roku|wyborami prezydenckimi w 2010 roku]]<ref>{{cytuj stronęr| url = http://www.charter97.org/be/news/2011/2/11/35953/| tytuł = ''Iz Partii BNF wyszli poczti 100 aktiwistow''| data dostępu = 2012-01-31| autor = | opublikowany = [[Karta'97]]| data = 2011-02-11 11:27| język = ruh}}</ref>. Barszczeuski wyraził też krytyczną opinię, że Partia BNF prowadzi pojednawczą politykę wobec prezydenta Łukaszenki, oraz że faktycznie kieruje nią lider [[Ruch "Za Wolność"|Ruchu "Za„Za wolność"wolność”]], [[Alaksandr Milinkiewicz]]. Zdaniem [[Ryhor Kastusiou|Ryhora Kastusioua]], wiceprzewodniczącego Partii BNF, odejście m.in. Lawona Barszczeuskiego to ''(…) niewielka strata. Tym bardziej, że ci ludzie na partię nie pracują już z dawien dawna, oni pracują nie na korzyść partii, a na jej szkodę''<ref>{{cytuj stronęr| url = http://www.svaboda.org/content/article/2306393.html| tytuł = ''Nowy raskoł u BNF''| data dostępu = 2012-01-31| autor = Waler Kalinouski| opublikowany = [[Radio Wolna Europa|Radio Swaboda]]| data = 2011-02-11 16:31| język = bei}}</ref>.

W przeprowadzonej przez [[Radio Wolna Europa|Radyjo Swaboda]] w 2010 roku ankiecie Barszczeuski przedstawił swoje poglądy polityczne dotyczące sytuacji na Białorusi. Według niego ustrój polityczny kraju powinien być zgodny z konstytucją. Białoruś winna dążyć do wejścia do [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]], jednak pragmatyzm ekonomiczny Unii nie powinien ograniczać rozwoju państwa<ref>{{Cytuj stronęr|url=http://www.svaboda.org/content/transcript/1989293.html|tytuł=''Ankieta Swabody: Lawon Barszczeuski''|opublikowany=[[Radio Wolna Europa|Radyjo Swaboda]]|data=2010-03-26 06:44|data dostępu=2012-01-31|język=bej}}</ref>.

Obecnie Barszczeuski jest wiceprezesem Stowarzyszenia Białoruś-Izrael<ref>{{cytuj pismo r| nazwisko = Poczobut| imię = Andrzej| autor link = Andrzej Poczobut| tytuł = Łukaszenko chce się pogodzić z Izraelem| url = http://wyborcza.pl/1,86672,4613807.html| czasopismo = [[Gazeta Wyborcza]]| wolumin = 251| strony = 12| data = 2007-10-26| wydawca = [[Agora (spółka)|Agora]]| miejsce = | issn = | data dostępu = 2012-01-31k}}</ref>. Składa także częste wizyty w [[Polska|Polsce]]. Wraz z Wincukiem Wiaczorką był m.in. gościem na koncercie "„[[Solidarni z Białorusią]]"” w Warszawie 22 marca 2009 roku.

[[plikPlik:2008.06.16.Adam Pomorski and Zianon Pazniak and Lawon Barszczeuski Fot M Kubik.JPG|mały|240px|[[Adam Pomorski]], [[Zianon Pazniak]] i Lawon Barszczeuski na spotkaniu polskiego [[PEN Club]]u, 16 czerwca 2008 roku]]

Lawon Barszczeuski jest pisarzem, poetą, tłumaczem i krytykiem. Pierwsze jego publikacje pojawiły się w druku w 1985 roku na terenie Białoruskiej SRR. Od 1989 roku należy do [[Związek Pisarzy Białoruskich|Związku Pisarzy Białoruskich]]. Tłumaczy z [[łacina|łaciny]], [[język grecki klasyczny|starożytnej greki]], [[język niemiecki|języka niemieckiego]], [[język angielski|angielskiego]], [[język francuski|francuskiego]], [[język polski|polskiego]], [[język hiszpański|hiszpańskiego]] i innych. 3 września 2003 roku został wybrany na przewodniczącego białoruskiego [[PEN Club]]u, na miejsce zmarłego [[Wasil Bykau|Wasila Bykaua]]. Pełnił tę funkcję do października 2005 roku, kiedy to zastąpił go na tym stanowisku [[Uładzimir Niaklajeu]]<ref name={{r|a/>}}.

W 2003 roku Lawon Barszczeuski rozpoczął pracę nad stworzeniem EuroThesaurus – ''Słownika europejskiego'' (''Еўрапейскі слоўнік''). Wydanie zawiera kilka tysięcy haseł, przełożonych na 28 języków Europy. Pracę zakończył w 2008 roku, promocja odbyła się w mińskiej siedzibie BNF<ref>{{Cytuj stronę|autor=Hienadź Kanstancinau|url=http://www.dw-world.de/dw/article/0,,3350701,00.html|tytuł=''U Minsku prezientawany Jeurapiejski słounik''|opublikowany=Deutsche Welle|data=2008-05-22|data dostępu=2012-01-31r|język=bel}}</ref>. Jest redaktorem wychodzącej od 2006 roku we [[Wrocław]]iu serii wydawniczej ''Biblioteka białoruska''. W 2008 w opracowaniu [[Adam Pomorski|Adama Pomorskiego]] i Lawona Barszczeuskiego ukazała się w [[Polska|Polsce]] dwujęzyczna antologia pt. ''Nie chyliłem czoła przed mocą. Antologia poezji białoruskiej od XV do XX wieku'' ([[Kolegium Europy Wschodniej|Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego]] [[2008]], ISBN 978-83-89185-65-5).

{{portal|BiałoruśBiografie|grafika=Flagp of Belarusvip.svg}}

* {{cytuj książkę |nazwisko = NawumczykНавумчык| imię = SiarhiejСяргей| autor link = Siarhiej Nawumczyk| nazwisko2 = PazniakПазьняк| imię2 = ZianonЗянон| autor link2 = Zianon Pazniak| tytuł = DeputatyДэпутаты niezależnaściнезалежнасьці| url = http://kamunikat.org/download.php?item=14996-1.pdf| wydawca = Biełaruskija„Biełaruskija WiedamaściWiedamaści”, [[Towarzystwo Kultury Białoruskiej na Litwie]]| miejsce = [[Nowy Jork]], [[Wilno]], [[Warszawa]]| rok = [[2010]]| strony = 304216−270| rozdział = Дэпутаты Апазыцыі БНФ у Вярхоўным савеце ХІІ скліканьня (1990−9.01.1996)| nazwisko r = Навумчык| imię r = Сяргей| autor r link = Siarhiej Nawumczyk| isbn = 978-9955-578-11-6| język = be| data dostępuodn = 2012-01-31tak}}

[[kategoria:członkowieCzłonkowie Związku Pisarzy Białoruskich]]