Wikipedia

Beniamin (Kazanski): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Usunięto kategorię "Rosyjscy biskupi prawosławni" za pomocą HotCat
rozbudowa i szablonizacja
Linia 6:
| Data_urodzenia = 17 kwietnia 1873
| Data_śmierci = 13 sierpnia 1922
| Miejsce_urodzenia = NimenskojeNimienskij k. Archangielskapogost
| Miejsce_śmierci = [[Petersburg|Piotrogród]]
| Tytuły = święty [[nowomęczennik]]
Linia 22:
| commons = Category:Veniamin (Kazansky)
| Miejsce_kultu = [[Petersburg]]
}}
{{Duchowny infobox
|imię i nazwisko = Wasilij Kazanski
|imię i nazwisko oryginalne =
|imię przybrane = Beniamin
|imię przybrane oryginalne =
|tytuł = metropolita piotrogrodzki i gdowski
|grafika =
|opis grafiki =
|herb =
|dewiza =
|dewiza - j. polski =
|państwo = SUN
|wariant flagi =
|data urodzenia =
|miejsce urodzenia =
|data śmierci =
|miejsce śmierci =
|1. funkcja = metropolita piotrogrodzki i gdowski
|1. funkcja - okres = 1917-1922
|2. funkcja =
|2. funkcja - okres =
|wyznanie = [[prawosławie]]
|kościół = [[Rosyjski Kościół Prawosławny]]
|inkardynacja =
|data ślubów zakonnych =
|data diakonatu =
|data ordynacji =
|data święceń =
|data nominacji =
|data sakry =
|data patriarchatu =
|data kreacji =
|papież kreujący =
|kościół tytularny =
|data pontyfikatu =
|podpis =
|odznaczenia =
|commons =
|wikiźródła =
|wikicytaty =
|wikinews =
|www =
}}
{{Sukcesja apostolska infobox
Linia 38 ⟶ 81:
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Warsonofiusz (Lebiediew)]]|8 stycznia 1917}}
}}
'''Beniamin''', imię świeckie '''Wasilij Pawłowicz Kazanski''', [[język rosyjski|ros.]] Василий Павлович Казанский; ur. [[17 kwietnia]] [[1873]] w NimenskimNimienskim pogoście, zm. [[13 sierpnia]] [[1922]] w [[Petersburg|Piotrogrodzie]]) – [[Rosja|rosyjski]] biskup [[prawosławie|prawosławny]], [[eparchia petersburska|metropolita piotrogrodzki i gdowski]] w latach 1917-1922, [[nowomęczennik]].
 
Ukończył studia teologiczne w [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburskiej Akademii Duchownej]]; w czasie nauki po raz pierwszy zetknął się z działaniami Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na rzecz krzewienia wiary w środowiskach robotników przemysłowych. [[Postrzyżyny mnisze|Śluby zakonne]] złożył na trzecim roku studiów, w 1895. W latach 1905–1909 był rektorem seminarium duchownego w Petersburgu. Następnie został wyświęcony na wikariusza eparchii petersburskiej z tytułem biskupa gdowskiego. JedenBył jednym z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie [[etyka chrześcijańska|etyki chrześcijańskiej]] wśród robotników, rozwinął w eparchii szeroką aktywność na ich rzecz i zyskał w ich środowisku znaczny szacunek. Po [[rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]], gdy [[eparchia petersburska i ładoska|metropolita petersburski]] [[Pitirim (Oknow)|Pitirim]] został zmuszony do złożenia urzędu, zjazd duchowieństwa i świeckich eparchii w głosowaniu wybrał na jego następcę biskupa Beniamina.
 
Obowiązki metropolity pełnił w okresie otwartego konfliktu między wiernymi prawosławnymi Piotrogrodu a umacniającą się władzą radziecką. W [[1922]] został postawiony przed sądem rewolucyjnym, [[kara śmierci|skazany na śmierć]] i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej; w 1989 został zrehabilitowany. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny jako jeden z pierwszych duchownych, którzy stracili życie w czasie prześladowań Cerkwi prowadzonych przez bolszewików. Jest zaliczany do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich oraz Soboru Męczenników Petersburskich.
 
== BiografiaŻyciorys ==
=== Młodość i działalność edukacyjnawykształcenie ===
[[Plik:Архимандрит Вениамин (Казанский).jpg|200px|right|thumb|Archimandryta Beniamin]]
Był synem kapłana prawosławnego Pawła Kazanskiego, proboszcza cerkwi Przemienienia Pańskiego we wsi Nimienskoje<ref name="arh">[{{Cytuj stronę | url = http://www.arh-eparhia.ru/articles.php?id=1125| tytuł = Священномученик Вениамин, митрополит Петроградский]| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = arh-eparhia.ru| język = ru}}</ref> i jego żony Marii, dzieciństwo i wczesną młodość spędził w guberni ołonieckiej. Miał dwóch braci i siostrę, był najstarszy z rodzeństwa<ref name="arh"/>. Od dzieciństwa wychowywał się w głęboko religijnej atmosferze. Według tekstów hagiograficznych miał już jako dziecko chętnie czytać żywoty świętych, a następnie samodzielnie studiować literaturę prawosławną<ref name="żywot">{{Cytuj stronę | url = [http://www.orthodox.spbu.ru/veniamin.htm| tytuł = ЖИЗНЕОПИСАНИЕ СВЯТИТЕЛЯ ВЕНИАМИНА, МИТРОПОЛИТА ПЕТРОГРАДСКОГО И ГДОВСКОГО (1873 - 1922)]| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = orthodox.spby.ru| język = ru}}</ref>.
 
Ukończył seminarium duchowne w [[Ołoniec|Ołońcu]] (1893), po czym podjął studia w [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburskiej Akademii Duchownej]]<ref name="pravenc">{{Cytuj stronę | url = http://www.pravenc.ru/text/150263.html| tytuł = Вениамин| data dostępu = 2014-09-03 | autor = Bowkało A.| opublikowany = Prawosławnaja Encikłopiedija| data = 31 lipca 2009| język = ru}}</ref>. Od pierwszego roku nauki działał w organizacji, której celem było szerzenie i krzewienie zasad prawosławnej moralności, w szczególności w środowiskach robotniczych. Wielokrotnie brał udział w spotkaniach odbywających się w fabrykach Petersburga<ref name="pravenc"/><ref name="sedmitza">{{Cytuj stronę | url = http://www.sedmitza.ru/text/763381.html| tytuł = Память священномученика Вениамина, митрополита Петроградского| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = sedmitza.ru| język = ru}}</ref>.
Pod kierunkiem ks. [[Filozof Ornatski|Fiłosofa Ornatskiego]] miał okazję wygłaszać kazania w różnych cerkwiach w mieście<ref>{{Cytuj stronę | url = http://kuz1.pstbi.ccas.ru/bin/nkws.exe/docum/no_dbpath/ans/newmr/?HYZ9EJxGHoxITYZCF2JMTdG6XbuCs8qUsi4ee8YUZ8Wffi4it00Be8eieu0ZceXb**| tytuł = Орнатский Философ Николаевич| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = pstbi.ccas.ru| język = ru}}</ref>. W 1895, będąc na trzecim roku studiów, złożył śluby zakonne przed rektorem akademii, biskupem narewskim [[Jan (Kratirow)|Janem]]<ref name="sedmitza"/>. 21 listopada 1895 został wyświęcony na [[hierodiakon]]a<ref name="pravenc"/>, zaś 19 maja roku następnego - na [[hieromnich]]a<ref name="arh"/>. Studia teologiczne ukończył w 1897, broniąc pracy [[kandydat nauk|kandydackiej]] poświęconej działalności biskupa ołonieckiego Arkadiusza przeciwko [[staroobrzędowcy|staroobrzędowcom]]<ref name="pravenc"/>.
=== Praca w seminariach duchownych ===
Po ukończeniu Akademii został skierowany do pracy jako wykładowca Pisma Świętego w seminarium duchownym w [[Ryga|Rydze]]<ref name="żywot"/>, następnie w sierpniu 1898<ref name="pravenc"/> został inspektorem [[prawosławne seminarium duchowne w Chełmie|seminarium w Chełmie]]<ref name="arh"/>. Rektor seminarium, biskup [[Eulogiusz (Gieorgijewski)]], w swoich wspomnieniach wysoko oceniał jego ówczesną działalność<ref name="arh"/>. W Chełmie hieromnich Beniamin występował z publicznymi wykładami o tematyce moralnej i religijnej<ref name="pravenc"/>. Następnie mnich Beniamin został przeniesiony na analogiczne stanowisko w seminarium duchownym w Petersburgu<ref name="sedmitza"/>. W stolicy ponownie podjął działalność w towarzystwie krzewienia moralności, z którym był związany jako student. W 1900 został również członkiem bractwa św. Jana Teologa, które organizowało pomoc dla ubogich słuchaczy seminarium duchownego<ref name="pravenc"/>. Ponadto od 1901 pełnił funkcję cenzora cerkiewnego pisma ''Отдых христианина''<ref name="sedmitza"/>.
 
18 lutego 1902 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]], zaś 2 kwietnia stanowisko rektora seminarium duchownego w [[Samara|Samarze]]<ref name="holytrinity">{{Cytuj stronę | url = http://www.holy-trinity.org/feasts/newmartyrs-lives.html| tytuł = From the Lives of the Newly Canonized Martyrs| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = holy-trinity.org| język = en}}</ref><ref name="sedmitza"/>. Beniamin wprowadził istotne zmiany w funkcjonowaniu seminarium, dążąc do tego, by seminarzyści otrzymywali nie tylko wiedzę teoretyczną, ale i praktyczną. Wprowadził codzienną Świętą Liturgię w [[język cerkiewnosłowiański|języku cerkiewnosłowiańskim]], raz w roku również po [[język grecki|grecku]]. Poszerzył program nauczania w szkole publicznej działającej przy seminarium. Archimandryta organizował wyjazdy misyjne do wsi w rejonie Samary, organizował publiczne debaty z [[duchoborcy|duchoborcami]], [[mołokanie|mołokanami]] i [[sztundyści|sztundystami]]. Latem 1903 i 1904 Beniamin udał się razem z seminarzystami w podróż po kraju. W raporcie oberprokuratora Świątobliwego Synodu Rządzącego za okres 1903-1904 seminarium w Samarze wymieniono wśród najlepszych średnich prawosławnych szkół teologicznych w Rosji<ref name="pravenc"/>. W marcu 1903 został zastępcą przewodniczącego prawosławnego bractwa św. Aleksego w Samarze. Był również odpowiedzialny za organizację nauczania religii w męskich szkołach w mieście<ref name="pravenc"/>. W sierpniu 1905 przewodniczył zjazdowi misjonarzy [[eparchia samarska i syzrańska|eparchii samarskiej]]<ref name="sedmitza"/>.
 
12 października 1905 został przeniesiony na stanowisko rektora seminarium duchownego w Petersburgu. ''De facto'' rozpoczął w nim pracę dopiero po świętach Narodzenia Pańskiego (styczeń 1906), wcześniej z powodu [[rewolucja 1905 roku|wydarzeń rewolucyjnych]] szkoła nie działała. Na nowo podjął wówczas pracę duszpasterską wśród petersburskich robotników i innych ubogich mieszkańców<ref name="pravenc"/>. Od 13 października 1908 zasiadał w radzie ds. misyjnych działającej w eparchii<ref name="sedmitza"/>. Rok wcześniej wzniósł przy seminarium budynek wzorcowej szkoły publicznej<ref name="pravenc"/>.
Ukończył seminarium duchowne w [[Ołoniec|Ołońcu]], lub - według innych źródeł - w [[Pietrozawodsk]]u<ref name="arh"/> w [[1893]], a następnie studia w [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburskiej Akademii Duchownej]]. Będąc studentem uczestniczył w działaniach mających na celu krzewienie wiary w środowiskach robotniczych. Wielokrotnie brał udział w spotkaniach odbywających się w fabrykach Petersburga<ref name="sedmitza">[http://www.sedmitza.ru/text/763381.html Память священномученика Вениамина, митрополита Петроградского]</ref>. Pod kierunkiem ks. [[Filozof Ornatski|Fiłosofa Ornatskiego]] miał okazję wygłaszać kazania w różnych cerkwiach w mieście<ref>[http://kuz1.pstbi.ccas.ru/bin/nkws.exe/docum/no_dbpath/ans/newmr/?HYZ9EJxGHoxITYZCF2JMTdG6XbuCs8qUsi4ee8YUZ8Wffi4it00Be8eieu0ZceXb** Орнатский Философ Николаевич]</ref>. W [[1895]], będąc na trzecim roku studiów, złożył śluby zakonne przed rektorem akademii biskupem narewskim [[Jan (Kratirow)|Janem]]<ref name="sedmitza"/>. W [[1896]] został [[hieromnich]]em<ref name="arh"/>. Po ukończeniu Akademii ze stopniem kandydata [[teologia|teologii]] był wykładowcą Pisma Świętego w seminarium duchownym w [[Ryga|Rydze]]<ref name="żywot"/>, następnie został inspektorem [[prawosławne seminarium duchowne w Chełmie|seminarium w Chełmie]]<ref name="arh"/>. Rektor seminarium, biskup [[Eulogiusz (Gieorgijewski)]], w swoich wspomnieniach wysoko oceniał jego ówczesną działalność<ref name="arh"/>. Następnie mnich Beniamin został przeniesiony na analogiczne stanowisko w akademii, której był absolwentem<ref name="sedmitza"/>. [[18 lutego]] 1902 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]], zaś [[2 kwietnia]] stanowisko rektora seminarium duchownego w [[Samara|Samarze]]<ref name="holytrinity">[http://www.holy-trinity.org/feasts/newmartyrs-lives.html From the Lives of the Newly Canonized Martyrs]</ref><ref name="sedmitza"/>. Beniamin wprowadził istotne zmiany w funkcjonowaniu seminarium, wprowadzając cotygodniową Świętą Liturgię w języku greckim i codzienną po cerkiewnosłowiańsku, a także angażując seminarzystów w prowadzenie parafii w okolicznych wsiach<ref name="sedmitza"/>. W sierpniu [[1905]] przewodniczył zjazdowi misjonarzy [[eparchia samarska i syzrańska|eparchii samarskiej]]<ref name="sedmitza"/>. Wkrótce później zaczął kierować seminarium duchownym w Petersburgu jako jego rektor<ref name="żywot"/>. Ponadto od [[1901]] pełnił funkcję cenzora cerkiewnego pisma ''Отдых христианина''<ref name="sedmitza"/>. Od [[13 października]] [[1908]] zasiadał w radzie ds. misyjnych działającej w eparchii<ref name="sedmitza"/>.
 
=== Biskup ===
[[Plik:Исаакиевский собор 034.jpg|200px|right|thumb|[[Sobór św. Izaaka]] w [[Petersburg]]u, miejsce ceremonii podniesienia biskupa Beniamina do godności metropolity]]
30 grudnia [[1909]] otrzymał nominację na biskupa pomocniczego eparchii petersburskiej z tytułem biskupa gdowskiego. Chirotonia miała miejsce w głównym [[sobór Trójcy Świętej w Petersburgu (Ławra św. Aleksandra Newskiego)|soborze]] Ławry św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu 24 stycznia [[1910]]<ref name="sedmitza"/>. Wśród konsekratorów byli metropolita petersburski i ładoski [[Antoni (Wadkowski)]], metropolita moskiewski [[Włodzimierz (Bogojawleński)|Włodzimierz]] ioraz arcybiskup [[eparchia jarosławska i rostowska|jarosławski i rostowski]] [[Tichon (patriarcha Moskwy)|Tichon (Bieławin)]]<ref name="days">[{{Cytuj stronę | url = http://days.pravoslavie.ru/Life/life356.htm| tytuł = Священномученик Вениамин, митрополит Петроградский и Гдовский. Священномученик архимандрит Сергий и мученики Юрий и Иоанн]| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = days.pravoslavie.ru| język = ru}}</ref>. OdPoczątkowo był IV wikariuszem eparchii petersburskiej, od 1911 - III, od maja 1913 - II, zaś od marca [[1914]] - pierwszym<ref name="pravenc"/>. Od tego samego roku zasiadał we władzach wszechrosyjskiego bractwa trzeźwości św. Aleksandra Newskiego<ref name="sedmitza"/>.
 
Biskup Beniamin był znany przede wszystkim z działalności w środowiskach robotniczych, wspierania działalności dobroczynnej, organizował liczne spotkania mające spopularyzować zasady wiary w szerszych kręgach społecznych<ref name="holytrinity"/><ref name="enc">{{Cytuj stronę | url = http://www.encspb.ru/en/article.php?kod=2804009546| tytuł = Veniamin (Kazansky), Venerable Martyr (1874-1922), Metropolitan of Petrograd and Gdov in 1917-1922| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = encspb.ru| język = en}}</ref><ref name="monument">{{Cytuj stronę | url = http://www.egliserusse.eu/Un-monument-a-saint-Benjamin,-metropolite-de-Petrograd,-erige-a-Saint-Petersbourg_a856.html Un monument à saint Benjamin, métropolite de Pétrograd, érigé à Saint-Pétersbourg| tytuł = Un monument à saint Benjamin, métropolite de Pétrograd, érigé à Saint-Pétersbourg| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = egliserusse.en| język = fr}}</ref>. Często odprawiał Świętą Liturgię i inne nabożeństwa w cerkwiach w dzielnicach robotniczych, w tym w świątyniach działających przy Zakładach Putiłowskich i Obuchowskich<ref name="uz">
Związany z rosyjskim ruchem nacjonalistycznym, monarchista. Uczestniczył we Wszechrosyjskich Zjazdach Monarchistycznych w latach 1912, 1913 i 1914, odprawiając w ich czasie nabożeństwa<ref>[www.rusk.ru/images/2005/1148.jpg Сегодня мы чтим память священномучеников митрополита Вениамина (Казанского) и архимандрита Сергия (Шеина)]</ref>. Jeszcze jako biskup, został dwukrotnie odznaczony Orderem św. Anny II i I klasy (w 1904 i 1914) oraz Orderem św. Włodzimierza IV i III klasy (1907 i 1911)<ref name="sedmitza"/>.▼
{{Cytuj stronę | url = http://www.pravoslavie.uz/Jitiya/7/FN31Veniamin.htm| tytuł = Cвященномученик Вениамин, митрополит Петроградский, и иже с ним убиенные священномученик архимандрит Сергий и мученики Юрий и Иоанн| data dostępu = 2014-09-03 | opublikowany = pravoslavie.uz| język = ru}}</ref><ref name="pravenc"/> oraz w parafiach wiejskich<ref name="arh"/>. Często służył również w cerkwiach, którymi szczególnie opiekowało się bractwo trzeźwości<ref name="pravenc"/>. Jako pierwszy biskup zaczął odprawiać w Petersburgu nabożeństwa, na których zamiast chóru śpiewali wszyscy zgromadzeni<ref name="pravenc"/>. Organizował również procesje do [[Ławra Aleksandra Newskiego|Ławry św. Aleksandra Newskiego]], [[Nadmorska Pustelnia Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża|Nadmorskiej Pustelni Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża]] oraz z [[Ługa|Ługi]] do Monaster Czeriemienieckiego<ref name="pravenc"/>. Założył także Towarzystwo Najświętszej Bogurodzicy, które miało działać na rzecz walki z prostytucją i pomocy kobietom, które chciały zerwać z tym trybem życia<ref>T. Terlikowski, ''Męczennicy komunizmu'', Dom Wydawniczy Rafael, Kraków 2008, ISBN 978-83-7569-048-4, s.128</ref>. Taka działalność Beniamina nie była całkowicie aprobowana przez władze cerkiewne, które uważały ją za ryzykowny eksperyment. Stąd ogromna popularność biskupa wśród ubogich wiernych, zwłaszcza robotników, nie przekładała się na jego awans w hierarchii cerkiewnej, który nastąpił dopiero po zmianie procedur wyboru hierarchów<ref>T. Terlikowski, ''Męczennicy komunizmu'', s.128</ref>.
 
▲ZwiązanyBiskup Beniamin reprezentował monarchistyczne poglądy i był związany z rosyjskim ruchem nacjonalistycznym, monarchista. Uczestniczył we Wszechrosyjskich Zjazdach Monarchistycznych w latach 1912, 1913 i 1914, odprawiając w ich czasie nabożeństwa<ref>[www.rusk.ru/images/2005/1148.jpg Сегодня мы чтим память священномучеников митрополита Вениамина (Казанского) и архимандрита Сергия (Шеина)]</ref>. Jeszcze jako biskup, został dwukrotnie odznaczony Orderem św. Anny II i I klasy (w 1904 i 1914) oraz Orderem św. Włodzimierza IV i III klasy (1907 i 1911)<ref name="sedmitza"/>.
Biskup Beniamin był znany przede wszystkim z działalności w środowiskach robotniczych, wspierania działalności dobroczynnej, organizował liczne spotkania mające spopularyzować zasady wiary w szerszych kręgach społecznych<ref name="holytrinity"/><ref name="enc">[http://www.encspb.ru/en/article.php?kod=2804009546 Veniamin (Kazansky), Venerable Martyr (1874-1922), Metropolitan of Petrograd and Gdov in 1917-1922]</ref><ref name="monument">[http://www.egliserusse.eu/Un-monument-a-saint-Benjamin,-metropolite-de-Petrograd,-erige-a-Saint-Petersbourg_a856.html Un monument à saint Benjamin, métropolite de Pétrograd, érigé à Saint-Pétersbourg]</ref>. Często odprawiał Świętą Liturgię w cerkwiach w dzielnicach robotniczych, w tym w świątyniach działających przy Zakładach Putiłowskich i Obuchodowskich<ref name="uz">[http://www.pravoslavie.uz/Jitiya/7/FN31Veniamin.htm вященномученик Вениамин, митрополит Петроградский, и иже с ним убиенные священномученик архимандрит Сергий и мученики Юрий и Иоанн]</ref> oraz w parafiach wiejskich<ref name="arh"/>. Założył także Towarzystwo Najświętszej Bogurodzicy, które miało działać na rzecz walki z prostytucją i pomocy kobietom, które chciały zerwać z tym trybem życia<ref>T. Terlikowski, ''Męczennicy komunizmu'', Dom Wydawniczy Rafael, Kraków 2008, ISBN 978-83-7569-048-4, s.128</ref>. Taka działalność Beniamina nie była całkowicie aprobowana przez władze cerkiewne, które uważały ją za ryzykowny eksperyment. Stąd ogromna popularność biskupa wśród ubogich wiernych, zwłaszcza robotników, nie przekładała się na jego awans w hierarchii cerkiewnej, który nastąpił dopiero po zmianie procedur wyboru hierarchów<ref>T. Terlikowski, ''Męczennicy komunizmu'', s.128</ref>.
 
==== Metropolita petersburski ====
Od 24 marca 1917, po złożeniu z urzędu metropolity [[Pitirim (Oknow)|Pitirima (Oknowa)]] za niewyjaśnione kontakty z [[Grigorij Rasputin|Rasputinem]] tymczasowo administrował całą eparchią. W maju tego samego roku został pierwszym biskupem w Rosji, który został wybrany przez wiernych eparchii i kler drogą nowych, demokratycznych procedur. (zagłosowałoZagłosowało na niego 699 delegatów z ogólnej liczby 1500)<ref>M. Maszkiewicz, ''Mistyka i rewolucja. Aleksandr Wwiedeński i jego koncepcja roli cerkwi w państwie komunistycznym'', Nomos, Kraków 1995, ISBN 83-85527-24-9, s.56</ref><ref>Według; Encyklopediiwedług Prawosławnejinnego byłoźródła to- 976 głosówz naogólnej liczby 1561.<ref Por. przypis nr 3<name="pravenc"/ref>. W wyborach jego kontrkandydatami byli biskup ufimski i menzeliński [[Andrzej (Uchtomski)]] oraz arcybiskup [[eparchia fińska i wyborska|fiński i wyborski]] [[Sergiusz (patriarcha Moskwy)|Sergiusz (Stragorodski)]]<ref name="sedmitza"/>. Uroczysta intronizacja miała miejsce 28 maja [[1917]] w [[Sobór św. Izaaka|soborze św. Izaaka]] w Petersburgu<ref name="sedmitza"/>. W sierpniu 1917 decyzją [[Świątobliwy Synod Rządzący|Świętego Synodu]] biskup Beniamin został [[eparchia petersburska i ładoska|metropolitą petersburskim i gdowskim]]. Wówczas jego działalność docenił również [[Sobór Lokalny Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (1917-1918)|Sobór Lokalny obradujący w latach 1917-1918]], wybierając go na zastępcę członka Synodu biskupów<ref>''Православная Российская Церковь...'', s.251</ref>. Mimo tego Beniamin podkreślał, że jego głównym celem działalności jest praca wśród najbiedniejszych<ref name="sedmitza"/>.
 
Po rewolucji lutowej i październikowej metropolita Beniamin pozostał przy dawnych monarchistycznych poglądach. W [[1918]], po przeczytaniu notatki prasowej zapowiadającej wprowadzenie rozdziału państwa i Kościoła, zaapelował do władz o rezygnację z tego projektu<ref>R. Pipes, ''Rosja bolszewików'', MAGNUM, Warszawa 2005, ISBN 83-89656-15-9, s.369</ref>. Według A. Kaszewarowa jego list w tej sprawie trafił do [[Rada Komisarzy Ludowych|Rady Komisarzy Ludowych]], a po jego lekturze [[Włodzimierz Lenin]] nakazał przyspieszyć prace nad dekretem<ref>A. Kaszewarow, ''Православная Российская Церковь и советское государство (1917-1922)'', Издательство Крутицкого подворья, Moskwa 2005, s.96</ref>. Beniamin był również konserwatystą, jeśli chodzi o pozycję prawosławia w Rosji. W liście napisanym po wyborze na katedrę petersburską napisał:
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Beniamin_(Kazanski)”