Operacja Mallard: Różnice pomiędzy wersjami

Samoloty, które wróciły z wcześniejszych lotów nad kontynent, zostały ponownie zatankowane, naprawione w razie potrzeby i przygotowane do kolejnej misji holowania szybowców w godzinach wieczornych. W skład flotylli desantowej wchodziło 226 szybowców [[Airspeed Horsa]]<ref>Tugwell, s.39.</ref>. Posiadając 27-metrową rozpiętość skrzydeł i długość 20 m, Horsa mógł unieść maksymalnie 7&nbsp;140 kg, co oznaczało dwóch pilotów + 28 żołnierzy (względnie dwa [[Willys JeepMB|jeepy]] lub jednego jeepa i działo, lub jednego jeepa z przyczepą<ref>Fowler, s.9.</ref><ref>Peters i Buist, s.9.</ref>). Cięższe wyposażenie dywizji przewoziło trzydzieści szybowców [[General Aircraft Hamilcar]]. Dwadzieścia z nich było przystosowaneprzystosowanych do przewozu lekkich czołgów (wraz z załogami) należących do Regimentu Rozpoznawczego 6 DPD, cztery dalsze przewoziły cysterny z paliwem (dla bezpieczeństwa bez załóg), trzy transportowały [[Universal Carrier]]y z załogami, a trzy ostatnie dwa Universal Carriery z 3-calowymi moździerzami, jeden Universal Carrier wyposażony w urządzenie do restartowania akumulatorów samochodowych, szesnaście motocykli i jeepa<ref>Flint, ss.106–107.</ref>.

Wobec pierwszych informacji o desantach z morza i powietrza niemiecka 21 Dywizja Pancerna otrzymała po południu 6 czerwca rozkaz przystąpienia do kontruderzenia. Jej dowódcy zostali ostrzeżeni przez generała [[Erich Marcks|Ericha Marcksa]] z LXXXVII Korpusu Armijnego, że:<blockquote>"jeżeli nie powiedzie wam się zepchnięcie Brytyjczyków do morza, możemy przegrać całą wojnę."<ref>Ford i Zaloga, s.257.</ref></blockquote> Na wschód od rzeki Orne 125 Regiment Grenadierów Pancernych ruszył w stronę przechwyconych przez przeciwnika mostów. Kolumna została szybko namierzona. W ciągu najbliższychnastępnych dwóch godzin stała się celem ataków alianckiej artylerii i samolotów, co spowodowało ciężkie straty<ref>Ambrose, s.163.</ref>. O godzinie szesnastej 1 Batalion 192 Regimentu Grenadierów Pancernych i 100 Regiment Pancerny doszły (na zachód od kanału Caen) do wybrzeża wykorzystując lukę pomiędzy plażami: Sword i [[Plaża Juno|Juno]]<ref name=ford254>Ford i Zaloga, s.254.</ref>. Tam połączyły się z 736 Regimentem Piechoty, który odpierał ataki alianckie na [[Lion-sur-Mer]]<ref name=ford258>Ford i Zaloga, s.258.</ref>. Niemieckie jednostki umocniły się na plaży i oczekiwały na rozkazy dowódcy dywizji, generała Edgara Feuchtingera<ref name=ford258/>.

Tymczasem z Anglii wystartowało 256 szybowców niosących pozostałych żołnierzy i wyposażenie 6 DPD. [[Royal Air Force|RAF]] przeznaczył dla osłony szybowców i holujących je bombowców 15 dywizjonów myśliwskich<ref name=second>{{Cytuj stronę|data dostępu=4 May 2011|opublikowany=Pegasus Archive|imię=Mark|nazwisko=Hickman|tytuł=The Second Lift|url=http://www.pegasusarchive.org/normandy/depth_secondlift.htm}}</ref>. Flota powietrzna przebyła [[Kanał La Manche|Kanał]] nie niepokojona i dotarła nad Normandię o godzinie 21<ref>Ford i Zaloga, s.216.</ref>. Było jeszcze jasno, więc udało się uniknąć poprzednich problemów z nawigacją. Jednak gdy szybowce dotarły do stref lądowań, napotkały ogień dział przeciwlotniczych<ref name=second/>.

Szybowce zmierzały w dwóch kierunkach: ku strefie lądowań 'W' na wschód od [[Saint-Aubin-d'Arquenay]] i strefie 'N' na północ od [[Ranville]]<ref>Ford i Zaloga, ss.216–217.</ref>. Pozostałe oddziały, w tym 2 Batalion Oxfordshire and Buckinghamshire oraz kompania 'A' 12 Batalionu [[Pułk Devonshire|Devonshire Regiment]], lądowały w strefie 'W'. Wobec ciągłych braków samolotów nawet w dwóch przelotach nie udało się przerzucić wszystkich batalionów Devonshire, pozostałe przybyły drogą morską 7&nbsp;czerwca<ref name=second/>. W strefie 'N' lądowało dowództwo 6 Brygady, 1 Batalion regimentu Royal Ulster Rifles i 6 Pancerny Regiment Rozpoznawczy<ref name=second/>, ostatni z nich uzbrojony w czołgi lekkie [[Tetrarch Mk VII|Tetrarch]]; – pierwsze w dziejach czołgi dostarczone na pole bitwy drogą powietrzną<ref name=second/>. Obserwujący nadlatujące szybowce generał-major Richard Gale napisał później:

Opuściwszy strefę 'N' 1 Batalion Royal Ulster Rifles skierował się na południe celem zajęcia miejscowości [[Longueval]] i [[Sainte-Honorine-du-Fay|Sainte Honorine]]. W tym czasie w strefie 'N' wylądowała 211 Bateria 53 Regimentu Artylerii Lekkiej, uzbrojona w osiem haubic 75 mm, która w 30 minut później otwarłaotworzyła ogień<ref name=second/>. 2 Batalion Regimentu Lekkiej Piechoty Oxfordshire and Buckinghamshire, który lądował najdalej w strefie W, przekroczył mosty na kanale Caen i rzece Orne. 6 DPD była jedyną formacją aliancką, która w dniu lądowania osiągnęła wszystkie zamierzane cele<ref>Ford i Zaloga, s.259.</ref>.