Osobisty numer identyfikacyjny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
Doprecyzowanie dopuszczalnych kodów PIN.
Linia 4:
* umożliwienia dostępu do terminalu [[GSM]] ([[telefon komórkowy|telefonu komórkowego]])
 
Typowy PIN składamoże składać się z czterech do ośmiu [[cyfra|cyfr]]<ref>[http://www.etsi.org/deliver/etsi_gts/02/0217/03.02.00_60/gsmts_0217sv030200p.pdf (zakresGSM 0000-9999)02.17 Subscriber Identity Modules, Functional Characteristics, version 3.2.0, February 1992], punkt 3.1.3 {{lang|en}}</ref>. Przyjęte jest, że trzecia błędna próba wprowadzenia PIN-u przy uwierzytelnianiu powoduje zablokowanie nośnika umożliwiającego wykonanie danej operacji. W przypadku telefonu komórkowego blokuje ona [[karta SIM|kartę SIM]]. Można ją odblokować, wprowadzając kod [[PUK]]. Jeśli kod PUK zostanie wprowadzony dziesięć razy błędnie, karta SIM zostaje unieważniona.
 
Przy transakcjach kartowych „podpisanie” transakcji PIN-em jest traktowane przez instytucje finansowe na równi z podpisem własnoręcznym. Wbrew powszechnemu mniemaniu, PIN nie jest zapisany nigdzie na karcie z paskiem magnetycznym, a jedynie na serwerze banku wydającego kartę. Obecnie wprowadzone regulacje nakazują operatorom przy wprowadzaniu PIN-u korzystanie z bezpiecznego i certyfikowanego środowiska, jakim są klawiatury szyfrujące [[PIN Pad|pinpadów]], bankomatów i niektórych [[terminal POS|terminali płatniczych]].