Charles Rollin: Różnice pomiędzy wersjami

Jako syn wytwórcy noży miał przejąć fach ojca, ale szybko dowiódł swoich dużych zdolności intelektualnych. Po ukończeniu teologii na [[Sorbona|Sorbonie]] przyjął święcenia kapłańskie. W roku 1687 został wykładowcą retoryki w paryskim [[kolegium du Plessis]], do którego sam wcześniej uczęszczał, a od roku 1688 nauczał literatury w [[Collège de France|Collège royal]]. W roku 1964 dostał nominację na stanowisko rektora [[Uniwersytet Paryski|Uniwersytetu Paryskiego]], a w 1696 objął kierownictwo [[kolegium de Beauvais]], w którym przeprowadził gruntowną reformę metod nauczania<ref>François Lebrun, Jean Quéniart, Marc Venard, ''Histoire de l'enseignement et de l'éducation'', t. II, Tempus Perrin, Paris 2003, s. 513-514.</ref>. Po piętnastu latach wykładów odebrano mu jednak zajęciaprowadzenie zajęć pod zarzutem propagowania [[jansenizm]]u. Rollin był jednym z wykładowców uniwersyteckich, którzy sprzeciwili się [[konstytucja apostolska|konstytucji apostolskiej]] [[Unigenitus|''Unigenitus'']], toteż gdy w roku 1720 ponownie wybrano go na rektora, został odwołany z funkcji już po kilku dniach<ref>Fabien Vandermarcq, ''Charles Rollin, héritier de l'humanisme et de Port-Royal'', ''Chroniques de Port-Royal'' nr 56, Bibliothèque Mazarine, Paris 2006, s. 198.</ref>.