Daktyloskopia: Różnice pomiędzy wersjami

Linie papilarne każdego człowieka charakteryzują się trzema cechami, tzw. '''zasada 3N''' – niezmienności, nieusuwalności i niepowtarzalności. Nowoczesne metody ich rejestracji, przechowywania, katalogowania i wykorzystania praktycznego opracowano już w [[lata 30. XX wieku|latach 30. XX wieku]]. Dopiero jednak po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] daktyloskopia stała się powszechna przy ustalaniu tożsamości sprawcy. Pobieranie odcisków linii papilarnych od osób mogących mieć związek z jakimś zdarzeniem przestępczym, świadków, zatrzymanych itp., odbywa się zazwyczaj przy wykorzystaniu nasączonej poduszki daktyloskopijnej, płytki (metalowej bądź szklanej), wałka nasączonego tuszem, a następnie przetoczeniu palców daktyloskopowanej osoby po odpowiednich polach na karcie rejestracyjnej lub daktyloskopijnej.

 

 

Ujawnianie śladów daktyloskopijnych na miejscu zdarzenia polega na opyleniu przy użyciu odpowiedniego pędzelka przedmiotu lub jego części właściwym proszkiem daktyloskopijnym [[argentorat]]em, a w razie konieczności usunięciu jego nadmiaru drugim, czystym pędzelkiem. Preparat przykleja się do '''substancji potowo-tłuszczowej''' tworzącej ślad, dając wyraźny jego obraz. Zabezpieczanie polega na fotograficznej rejestracji, a następnie przeniesieniu śladów na odpowiednio przyciętą folię daktyloskopijną. Żelatynową warstwę przykleja się do podłoża, w pobliżu ujawnionego śladu i następnie stopniowo przykłada się pozostałą część, dociskając kciukiem. Konieczne jest uważanie, by pod powierzchnią nie pozostały pęcherzyki powietrza, ponieważ spowoduje to powstanie ubytków w obrazie śladów, których nie da się później uzupełnić. Następnie należy przykleić warstwę żelatynową na podkładkę, stosując się do zasady kontrastowości (jeśli używany był jasny proszek, wybiera się podkładkę w kolorze ciemnym, i odwrotnie). Ślad zabezpiecza się pod względem formalno-procesowym przyszywając do niego tzw. metryczkę z opisem, kolejnym numerem śladu i nazwiskiem zabezpieczającego, oraz umieszcza się te informacje w protokole oględzin.