Zygmunt Kiejstutowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem [[Kiejstut Giedyminowicz|Kiejstuta]] i [[Biruta (księżna)|Biruty]]. [[14 czerwca]] [[1384]] roku zastrzeżono, że ziemie po [[Witold Kiejstutowicz|Witoldzie]] odziedziczy właśnie Zygmunt. Chrzest przyjął [[18 lutego]] [[1386]] roku w [[Kraków|Krakowie]]. W styczniu [[1390]] roku został przekazany [[Zakon krzyżacki|Krzyżakom]] przez Witolda w charakterze zakładnika (oprócz Zygmunta los ten spotkał jego brata Towciłła, siostrę [[Ryngałła Anna|Ryngałłę]] oraz Annę, żonę Witolda). W styczniu [[1397]] roku poseł [[Wacław IV Luksemburski|Wacława IV Luksemburskiego]] domagał się od Krzyżaków, aby albo przekazali mu Zygmunta, albo go uwolnili. [[Wielki mistrz]] [[Konrad von Jungingen]] odmówił spełnienia tych żądań. Był jednym z świadków traktatu pokojowego, który Witold zawarł z Krzyżakami [[12 października]] [[1398]] roku na wyspie Salin. [[1 września]] [[1432]] roku w wyniku zamachu stanu pozbawił władzy [[Świdrygiełło|Świdrygiełłę]] i został wielkim księciem litewskim. [[27 lutego]] [[1434]] roku w [[Grodno|Grodnie]] odnowił zapisy ''złączenia i poddania'' Litwy Koronie. [[6 maja]] 1434 roku zrównał w prawach [[bojar]]ów litewskich i ruskich. [[1 września]] [[1435]] roku wojska polsko-litewskie pod wodzą [[Jakub z Kobylan|Jakuba z Kobylan]] i księcia Zygmunta stoczyły zwycięską [[bitwa pod Wiłkomierzem|bitwę pod Wiłkomierzem]]. [[31 grudnia]] 1435 roku podpisał akt [[pokój w Brześciu Kujawskim|pokoju w Brześciu Kujawskim]]<ref>Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 132.</ref>. Zginął zamordowany przez zwolenników Świdrygiełły.