Szkoła Podchorążych Łączności: Różnice pomiędzy wersjami

19 października 1928 r. OSI przemianowano na Szkołę Podchorążych Inżynierii, a w 1935 na Szkołę Podchorążych Saperów. Szkoła wykształciła w okresie 1923-1935, na trzyletnim profilu kształcenia 272 oficerów wojsk łączności. W 1935 w związku z utworzeniem '''Szkoły Podchorążych Łączności''' w [[Zegrze|Zegrzu]], odłączono łącznościowców ze Szkoły Podchorążych Saperów. Pierwszym komendantem Szkoły Podchorążych Łączności, od 27 sierpnia 1935 r., był mjr. Jerzy Uszycki.

 

Nadanie [[polskie sztandary wojskowe|sztandaru]] i zatwierdzenie jego wzoru ujęte zostało w Dzienniku Rozkazów MSWojsk. z 19 czerwca 1937 r., nr 7, poz. 89.

Sztandar, ufundowany przez społeczeństwo Zegrza i Warszawy wręczył szkole marszałek [[Edward Śmigły-Rydz]] w Warszawie 18 czerwca 1937 roku<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Satora | imię=Kazimierz | tytuł= Opowieści wrześniowych sztandarów | strony= 368}}</ref>.

Sztandar aktualnie eksponowany jest w [[Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie|Instytucie gen. Sikorskiego w Londynie]].

 

* Krzyż równoramienny emaliowany srebrny w barwach zbliżonych do barw łączności (chabrowo-czarny) o wymiarach 41 x 42 mm. z inicjałami nazwy szkoły na ramionach: „S", „P", „W", „Ł". W środku krzyża nałożony romb, którego krawędzie tworzą cztery strzały, na górnym wierzchołku rombu mała korona, wewnątrz stylizowany orzeł bez korony. Strona odwrotna gładka, srebrzona. Nakrętka gładka, wytwórca nie ustalony. Odznaka dwuczęściowa o dużej wypukłości. Istnieją odmiany o odwrotnym układzie barw. Wytwórca: nieustalony<ref>Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych nr 28 z 19 lipca 1921 poz. 573</ref><ref>W. B. Moś, W. Soszyński "Polskie szkolnictwo wojskowe 1908 -1939". Kraków 2007 s.84</ref>.