'''Podatek pogłówny''' jest– formąforma [[podatek|podatku]] osobistego, zgodnie z którą każdy [[podatnik]] płaci nominalnie określoną kwotę podatku. W przeciwieństwie np. do [[Podatek dochodowy od osób fizycznych|podatku dochodowego]] przedmiotem opodatkowania jest sama osoba podatnika, a nie jego [[dochód]].
== Historia pogłównego ==
Linia 7:
W Polsce podatek ten został wprowadzony w XVI wieku, początkowo jako danina [[Historia Żydów w Polsce|ludności żydowskiej]] za opiekę monarszą. Od początku XIV wieku w formie pogłównego wybierano też [[świętopietrze]]. W latach 1498–1520 podatek nadzwyczajny obejmujący także szlachtę i duchowieństwo, nakładany w związku z zagrożeniem tatarskim i krzyżackim, płacony w wysokości zależnej od pozycji społecznej i urzędu. Uchwalane przez sejm wielokrotnie w 2 połowie XVII w. Część pogłównego płacona przez duchowieństwo, a następnie przez szlachtę i nazywała się ''subsidum charitativum'' dla zaznaczenia dobrowolności świadczenia. Od 1717 r. stały podatek na utrzymanie wojska.
Przykładem podatku pogłownego we współczesnej Polsce jest składka [[ZUS]] dla [[Samozatrudnienie|samozatrudnionych]], która niezależnie od uzyskanych dochodów wynosi tyle samo dla każdego przedsiębiorcy ([http://www.zus.pl/seminariaprognozy/default.asp?p=1&id=35 składki ZUS]). Podatkiem pogłównym jest również abonament radiowo-telewizyjny ([http://www.krrit.gov.pl/abonament/wysokosc-oplat-abonamentowych/ abonament KRRiT]). Współcześnie, w Polsce, propagatorem i zwolennikiem podatku pogłównego jest [[Janusz Korwin-Mikke]]<ref name="mikke_poglowny">[http://www.youtube.com/watch?v=9ubwenQIx3k Janusz Korwin-Mikke o podatkach w serwisie YouTube].</ref>.
