Daktyloskopia: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pleple2000 (dyskusja | edycje) + szablon faktu |
błąd stylistyczny |
||
Linia 7:
{{fakt|Pomysłodawcą metody był [[Jan Evangelista Purkyně]]|data=2014-09}}.
Ujawnianie śladów daktyloskopijnych na miejscu zdarzenia polega na opyleniu przy użyciu odpowiedniego pędzelka przedmiotu lub jego części właściwym proszkiem daktyloskopijnym [[argentorat]]em, a w razie konieczności usunięciu jego nadmiaru drugim, czystym pędzelkiem. Preparat przykleja się do '''substancji potowo-tłuszczowej''' tworzącej ślad, dając wyraźny jego obraz. Zabezpieczanie polega na fotograficznej rejestracji, a następnie przeniesieniu śladów na odpowiednio przyciętą folię daktyloskopijną. Żelatynową warstwę przykleja się do podłoża, w pobliżu ujawnionego śladu i następnie stopniowo przykłada się pozostałą część, dociskając kciukiem.
Pobieranie, katalogowanie, przetwarzanie odcisków linii papilarnych metoda tradycyjną, tj. przy pomocy czarnego tuszu, było zawsze kłopotliwe. Dlatego prowadzono rozliczne badania nad wprowadzeniem innych metod. W [[Polska|Polsce]] [[Krzysztof Wrona]] próbował w [[lata 80. XX wieku|latach 80. XX w]]. zastosować [[fotografia kirlianowska|fotografię kirlianowską]], w [[Stany Zjednoczone|USA]] 20 lat później opracowano metodę polegającą na skanowaniu opuszek palców, która została powszechnie wprowadzona na amerykańskich lotniskach i w konsulatach (wizy) po wydarzeniach z [[11 września]] [[2001]] r.
|