George Pullman: Różnice pomiędzy wersjami

Pullman postanowił także wykorzystać [[Gorączka złota pod Pikes Peak|gorączkę złota w Kolorado]] i w 1859 roku przeniósł się do tego stanu, otwierając tam działalność w zakresie wszechstronnego zaopatrywania górników-poszukiwaczy górników. Otwarty przez niego wraz z grupą wspólników Cold Spring Ranch w [[Central City (Kolorado)|Central City]] zaopatrywałumożliwiał przybywającychprzybywającym poszukiwaczyposzukiwaczom wnabycie posiłkiposiłków, noclegipotrzebnego iim wyposażeniewyposażenia oraz zapewniał noclegi i wymianę zwierząt na wypoczęte{{r|britannica1}}.

W początku lat 60. XIX wieku Pullman powrócił do Chicago i zajął się projektowaniem jeszcze bardziej luksusowych wagonów sypialnych. Pierwszy wagon o nazwie „Pioneer” został opracowany wspólnie z Fieldem do 1865 roku. Popularność jego wagonów wzrosła znacząco po tym, jak Pullman zdołał włączyć kilka z nich do pociągu, który przewiózł ciało prezydenta [[Abraham Lincoln|Abrahama Lincolna]] do [[Springfield (Illinois)|Springfield]] tego samego roku. Po śmierci Pullmana natomiast syn Lincolna, [[Robert Todd Lincoln]], został prezesem Pullman Company i pełnił tę funkcję do 1911 roku{{r|britannica1}}.

W 1867 roku Pullman zakończył współpracę z Fieldem i został prezesem nowej firmy, Pullman Palace Car Company, którą rozwijał przez kolejne dwie dekady{{r|britannica1}}. W 1879 roku Pullman rozpoczął planowaćplanowanie budowębudowy osiedla robotniczego, które zyskało nazwę [[Pullman (Chicago)|Pullman]]. Budowa rozpoczęła się rok później na zakupionych na ten cel 1620 hektarach w pobliżu jego fabryki i, 23 km na południe od Chicago. Otwarte 1 stycznia 1881 roku miasto miało być nie tylko miejscem zamieszkania, ale i sposobem na rozwiązanie problemu przemęczenia i ubóstwa robotników. W kompleksie powstało 1300 budynków, w tym domy dla robotników, sklepy, kościoły, teatry, parki, biblioteka i hotel. Osiedle miało być jedną z głównych atrakcji [[Wystawa światowa|wystawy światowej]], która w 1893 roku miała odbyć się w Chicago. Miasto zostało zorganizowane na hierarchicznej zasadzie, a Pullman zapewnił sobie prawo do permanentnej kontroli życia społecznego, a nawet prywatnego, mieszkańców, zabraniając m.in. wolnej prasy, decydując o tym, jakiego wyznania kościoły mogą powstawać w mieście i kontrolując czystość mieszkań robotniczych. Również czynsze w mieście były wyższe niż w innych lokalizacjach, co tłumaczono lepszymi warunkami bytowymi{{r|britannica2}}.