Joanna I (królowa Neapolu): Różnice pomiędzy wersjami

Po śmierci drugiego męża królowa Joanna odzyskała wpływ na sprawy swego królestwa i zaczęła szukać kandydata na kolejnego męża. Jej wybór padł na [[Jakub IV z Majorki|Jakuba]] (syn [[Jakub III (król Majorki)|Jakuba III]]), wygnańca z [[Królestwo Majorki|Królestwa Majorki]], który przetrzymywany przez kilka lat w niewoli przez swego krewnego, króla [[Królestwo Aragonii|Aragonii]] uciekł do Włoch, gdzie za namową papieża poślubił owdowiałą Joannę. Do ślubu doszło [[14 grudnia]] [[1362]], jednak szybko okazało się, że Jakub zamierza samodzielnie rządzić królestwem Neapolu i użyć jego sił, by odzyskać swe wyspiarskie królestwo. Joanna nie zamierzała na to pozwolić, gdyż w przeciwieństwie do poprzedniego małżonka, nie łączyło ją z Jakubem żadne uczucie. Dlatego podjęto decyzję o separacji małżonków, Jakub opuścił Neapol i w następnych latach uczestniczył w kilku wojennych awanturach na [[Półwysep Iberyjski|półwyspie iberyjskim]], bezskutecznie walcząc z Aragończykami, którzy postanowili ostatecznie się go pozbyć i w [[1374]] go otruli. W tym samym roku po śmierci swego krewnego [[Filip II z Tarentu|Filipa II z Tarentu]] (brat drugiego męża) królowa zażądała dla siebie [[Księstwo Achai|księstwa Achai]] z racji praw posiadanych przez jej trzeciego męża. Wysłannicy tamtejszych baronów przybyli do Neapolu w 1374 roku, oferując jej godność księżnej Achai, stawiając warunek zaakceptowania starych praw.