Wikipedia

Karim al-Alami: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
zmiany w artykule
Linia 1:
{{Tenisista infobox
[[Plik:Alami.jpg|thumb|Karim al-Alami]]
|nazwa = Karim al-Alami
'''Karim al-Alami''' ([[język arabski|arab.]] كريم العلمي, ''Karīm al-ʿAlamī''; ur. [[24 maja]] [[1973]] w [[Casablanca|Casablance]]) – [[Maroko|marokański]] [[tenis]]ista, zwycięzca turniejów zawodowych, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]], olimpijczyk.▼
|grafika = Alami.jpg
|opis grafiki =
|państwo = MAR
|miejsce zamieszkania = [[Monte Carlo]]
|data urodzenia = 24 maja 1973
|miejsce urodzenia = [[Casablanca]]
|wzrost = 188 cm
|masa_ciała = 85 kg
|gra = praworęczna, jednoręczny backhand
|status profesjonalny = 1990
|zakończenie kariery = 2002
|trener =
|S turnieje = 2
|S ranking = 25 <small>(21 lutego 2000)</small>
|S AO = 3R (1998, 2000)
|S RG = 3R (2001)
|S WM = 2R (1994, 1999)
|S US = 2R (1994, 2000)
|D turnieje = 1
|D ranking = 130 <small>(17 sierpnia 1998)</small>
|D AO = 2R (1998)
|D RG =
|D WM =
|D US = 1R (1994)
|commons =
|www =
}}
▲'''Karim al-Alami''' ([[język arabski|arab.]] كريم العلمي, ''Karīm al-ʿAlamī''; ur. [[24 maja]] [[1973]] w [[Casablanca|Casablance]]) – [[Maroko|marokański]] [[tenis]]ista, zwycięzca turniejów zawodowych, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]], olimpijczyk.
 
== Kariera tenisowa ==
Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990. Uczestniczył jeszcze wówczas w rywalizacji juniorów, gdzie szereg sukcesów w 1991 – w singlu finał [[US Open]] i półfinał [[French Open]], w deblu wygrana [[Wimbledon]]u (z [[Greg Rusedski|Rusedskim]]) i [[US Open]] (z [[John-Laffnie de Jager|de Jagerem]]) – dał mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej (w grze podwójnej lidera). W 1994 na turnieju ''ATP World Tour'' w [[Ad-Dauha|Ad-Dausze]] odniósł sensacyjne zwycięstwo nad liderem rankingu światowego [[Pete Sampras]]em. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego w rodzinnej Casablance, przegrywając z Włochem [[Renzo Furlan]]em. Rok później wygrał pierwszy turniej challengerowy, w finale w [[Taszkent|Taszkencie]] pokonując Hiszpana [[Jordi Arrese|Jordiego Arrese]].
Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2002 roku.
 
W 1991 roku odniósł wiele sukcesów w turniejach juniorów – w singlu finał [[US Open]] i półfinał [[French Open]], w deblu wygrana [[Wimbledon]]u z [[Greg Rusedski|Gregiem Rusedskim]] i [[US Open]] (z [[John-Laffnie de Jager|Johnem-Laffniem de Jagerem]]. Wyniki te dały mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej, a lidera w grze podwójnej.
W 1996 jako pierwszy Marokańczyk świętował turniejowe zwycięstwo w cyklu ''ATP World Tour'', po zwycięstwie w finale imprezy w [[Atlanta|Atlancie]] nad Szwedem [[Nicklas Kulti|Nicklasem Kultim]] (w półfinale turnieju pokonał czwartą rakietę świata [[Michael Chang|Changa]]). We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w [[Palermo]], pokonując w finale Rumuna [[Adrian Voinea|Voineę]]. W 1998 był w finale w [[Bolonia|Bolonii]] (przegrał z Hiszpanem [[Julian Alonso|Alonso]]), a w 1999 w finałach w [[Barcelona|Barcelonie]] (porażka z [[Félix Mantilla|Mantillą]]) i [[Bukareszt|Bukareszcie]] (porażka z [[Alberto Martín]]em). W lutym 2000 zajmował najwyższe, 25. miejsce w rankingu światowym. Wiosną 2000 doszedł do półfinału turnieju ''Masters Series'' w [[Monte Carlo]], pokonując m.in. [[Magnus Norman|Magnusa Normana]], [[Albert Costa|Alberta Costę]] i [[Thomas Johansson|Thomasa Johanssona]], a przegrywając z Francuzem [[Cedric Pioline|Piolinem]], późniejszym zwycięzcą. Był to jeden z jego ostatnich sukcesów, karierę zakończył po nieudanym sezonie 2002.▼
 
W 1994 roku na turnieju [[Association of Tennis Professionals|ATP World Tour]] w [[Qatar ExxonMobil Open|Ad-Dausze]] odniósł zwycięstwo nad liderem rankingu światowego [[Pete Sampras|Pete'em Samprasem]]. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego , przegrywając w [[Grand Prix Hassan II|Casablance]] z [[Renzo Furlan]]em.
Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w Marbelli w parze z Julianem Alonso. Jego zarobki zawodowe przekroczyły dwa miliony dolarów. Al-Alami dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1992|Barcelonie w 1992]] odpadając w I rundzie z późniejszym mistrzem [[Marc Rosset|Rossetem]] (Marokańczyk urwał rywalowi seta, ale musiał skreczować w trzeciej partii), a w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2000|Sydney w 2000]] dochodząc do ćwierćfinału, gdzie ponownie musiał uznać wyższość Szwajcara, tym razem [[Roger Federer|Rogera Federera]]. W latach 1990-2002 bronił barw narodowych w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]], rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego wygrał 32. Razem z [[Hicham Arazi|Hichamem Arazim]] i [[Younes El Aynaoui|Younesem El Aynaoui]] tworzył silną reprezentację, która w latach 2001-2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa. Al-Alami grał m.in. w dwóch meczach z Polską (1994, 1999), wygrywając wszystkie pięć spotkań.
 
▲W 1996 roku jako pierwszy Marokańczyk świętowałodniósł turniejowe zwycięstwo w cyklu ''ATP World Tour'', po zwycięstwie w finale imprezy w [[AtlantaVerizon Tennis Challenge|Atlancie]] nad Szwedem [[Nicklas Kulti|Nicklasem Kultim]] (w półfinale turnieju pokonał czwartą rakietę świata [[Michael Chang|Changa]]). We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w [[Campionati Internazionali di Sicilia|Palermo]], pokonując w finale Rumuna [[Adrian Voinea|Adriana Voineę]]. W 1998 roku Al-Alami był w finale w [[BoloniaBologna Outdoor|Bolonii]] (przegrał z Hiszpanem [[Julian Alonso|Alonso]]), a w 1999 roku w finałach w [[Barcelona|Barcelonie]] (porażkaOpen zBanc [[Félix MantillaSabadell|MantilląBarcelonie]]) i [[Bukareszt|Bukareszcie]]BRD (porażkaNăstase zŢiriac [[Alberto MartínTrophy|Bukareszcie]]em). W lutymWiosną 2000 zajmowałroku najwyższe,Marokańczyk 25.doszedł miejscedo wpółfinału rankinguturnieju światowym.[[ATP WiosnąWorld 2000Tour doszedłMasters do1000|ATP półfinału turnieju ''Masters Series'']] w [[Monte-Carlo Rolex Masters|Monte Carlo]], pokonując m.in. [[Magnus Norman|Magnusa Normana]], [[Albert Costa|Alberta Costę]] i [[Thomas Johansson|Thomasa Johanssona]], a przegrywając z Francuzem [[CedricCédric Pioline|Cédriciem Piolinem]], późniejszym zwycięzcą. Był to jeden z jego ostatnich sukcesów, karierę zakończył po nieudanym sezonie 2002.
 
Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w [[Valencia Open 500|Marbelli]] w parze z [[Julián Alonso|Juliánem Alonso]]. Dodatkowo osiągnął 3 finały.
 
Al-Alami dwukrotnie startował w [[Letnie igrzyska olimpijskie|igrzyskach olimpijskich]], w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1992|Barcelonie]] w 1992 roku odpadając w 1 rundzie z późniejszym mistrzem [[Marc Rosset|Marcem Rossetem]], a w 2000 roku w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2000|Sydney]] dochodząc do ćwierćfinału, gdzie ponownie musiał uznać wyższość [[Roger Federer|Rogera Federera]].
 
W latach 1990–2002 Al-Alami bronił barw narodowych w Pucharze Davisa, rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego 32 wygrał . Razem z [[Hiszam Arazi|Hiszamem Arazim]] i [[Junus al-Ajnawi|Junusem al-Ajnawim]] tworzył reprezentację, która w latach 2001–2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa.
 
W rankingu gry pojedynczej Al-Alami najwyżej był na 25. miejscu (21 lutego 2000), a w klasyfikacji gry podwójnej na 130. pozycji (17 sierpnia 1998).
 
'''Wygrane turnieje:'''
Linia 23 ⟶ 62:
** 1997 Casablanca (z [[Hicham Arazi|Hichamem Arazim]]), [[Bogota]] (z [[Maurice Ruah]]em)
 
== Linki zewnętrzneBibliografia ==
{{Profile tenisowe|m|data=14 października 2014}}
* {{ATP profil|A203}}
* {{Davis Cup profil|10000017}}
 
{{DEFAULTSORT:Alami al-, Karim}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Karim_al-Alami”