Panika na stacji metra Niamiha w Mińsku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
źródła/przypisy |
||
Linia 23:
Wkrótce po zdarzeniu podał się do dymisji przewodniczący Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego [[Uładzimir Jarmoszyn]], jednak prezydent [[Alaksandr Łukaszenka]] dymisji nie przyjął{{r|a}}. W kraju ogłoszono dwudniową [[żałoba narodowa|żałobę narodową]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Babkina | imię = Marina | tytuł = Celebration has tragic ending | czasopismo = The Free Lance-Star | strony = A4 | język = en | data = 1999-06-01 | url = http://news.google.com/newspapers?nid=1298&dat=19990601&id=9usyAAAAIBAJ&sjid=cggGAAAAIBAJ&pg=5405,23051}}</ref>. Decyzją Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego i miejscowych komitetów wykonawczych, bliscy ofiar otrzymali na dwa lata prawo bezpłatnego przejazdu transportem miejskim, bezpłatnych leków i zwolnienie z opłat za usługi komunalne. Ulgi zostały zlikwidowane w 2002 roku decyzją Łukaszenki. Bliscy ofiar bezskutecznie odwoływały się od decyzji w sądzie<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.charter97.org/rus/news/2003/05/30/nemiga | tytuł = Четвертая годовщина трагедии на Немиге | data = 2003-05-30 | opublikowany = charter97.org | język = ru | data dostępu = 2014-10-25}}</ref>.
Na miejscu zdarzenia, obok wejścia na [[Niemiga (stacja metra)|stację metra "Niemiga"]], 30 maja 2002 roku odsłonięto pomnik ku czci ofiar w formie 53 róż, rozrzuconych na metaforycznych stopniach schodów, a także niewielką kapliczkę z krzyżem prawosławnym z informacją o tragedii<ref>{{Cytuj stronę | url = http://bdg.by//news/news.htm?27781,1 | tytuł = Открытие мемориала жертвам трагедии на Немиге | data = 2002-05-30 | opublikowany = bdg.by | język = ru | data dostępu = 2014-10-25}}</ref>.
== Panika w kulturze ==
| |||