Andronik III Paleolog: Różnice pomiędzy wersjami

'''Andronik III Paleolog''' (ur. [[25 marca]] [[1297]] w [[Konstantynopol]]u, zm. [[15 czerwca]] [[1341]] tamże) – [[cesarze bizantyńscy|cesarz bizantyjski]], syn [[Michał IX Paleolog|Michała IX Paleologa]], wnuk [[Andronik II Paleolog|Andronika II Paleologa]].

Andronik urodził się 25 marca 1297 roku jako najstarszy syn [[Michał IX Paleolog|Michała IX Paleologa]], od 1294 roku współcesarza, i [[Rita Armeńska|Rity (Marii) z Armenii]]. Ulubieniec dziadka, cesarza [[Andronik II Paleolog|Andronika II]], w 1316 roku otrzymał godność współcesarza<ref name="Caw182">{{cytuj książkę|tytuł=Medieval Lands |nazwisko=Cawley |imię=Ch. |url=http://fmg.ac/Projects/MedLands/BYZANTIUM%2012611453.htm#_Toc177455182}}</ref> i był wyznaczony na następcę po swoim ojcu. Zdolny, przystojny, o ujmującym obejściu łatwo zjednywał sobie ludzką przychylność. Z upływem lat stosunki między nim, a dziadkiem zaczęły się psuć. Lekkomyślny tryb życia młodego Andronika, jego rozwiązłość i marnotrawstwo wystawiały cierpliwość dziadka na coraz większą próbę. Z drugiej strony opieka dziadka zaczynała młodzieńcowi coraz bardziej ciążyć, co prowadziło do licznych napięć i urazów. Nieszczęśliwy koniec jednej z przygód miłosnych wnuka, doprowadził do konfliktu. Młody Andronik nakazał zabić z zasadzki człowieka, którego uważał za swego rywala. W wyniku omyłki, z rąk służących, zginął młodszy brat Andronika, Manuel. Wiadomość o tragedii przyspieszyła śmierć złożonego ciężką chorobą w Tesalonice ojca, Michała IX (12 października 1320). Na wieść o tym rozgniewany Andronik II pozbawił wnuka praw do tronu i w 1321 roku chciał postawić wnuka przed sądem patriarchy i senatu Konstantynopola.<ref name="Ost463">{{Cytuj książkę | nazwisko= Ostrogorski |imię=G. |autor link= Georg Ostrogorski |tytuł= Dzieje Bizancjum |strony=463 }}</ref> <ref name=autonazwa1>M.J. Leszka, ''Andronik II'', [w:] ''Paleologowie'', seria: "Dynastie świata", Warszawa 2011, s. 26 - 29.</ref>