Kotlina Kaszgarska: Różnice pomiędzy wersjami

Większą część Kotliny Kaszgarskiej zajmuje ogromna pustynia [[Takla Makan]]. Należy ona do najsuchszych obszarów na [[Ziemia|Ziemi]]. Na całym jej obszarze roczne opady nie przekraczają 50 mm, a w niektórych rejonach nawet 5 mm. W płn.-wsch. części pustyni występują pola wysokich [[wydma|wydm]] o względnej wysokości 150–300 m. [[Wiosna|Wiosną]] i wczesnym [[lato|latem]] ponad pustynią wieją bardzo silne wiatry, powodujące [[burza piaskowa|burze piaskowe]], podczas których chmury pyłu transportowane są na odległość setek [[kilometr]]ów. Znikome opady, brak zasilania przez [[rzeka|rzeki]] i zasypywanie przez lotne piaski sprawiają, że wnętrze pustyni jest całkowicie pozbawione [[roślinność|roślinności]]. Obrzeża kotliny kontrastują z jałową pustynią. Chociaż opady są tu niewiele większe (do ok. 100 mm), tereny te zajmują urodzajne trawiaste równiny. Zbudowane są one z materiału skalnego naniesionego z okolicznych gór przez liczne rzeki. Rzeki te, chociaż początkowo niosą dużo wody, szybko nikną w piaskach pustyni. Tylko największe z nich, jak [[Tarym]] o długości ok. 2000 km i [[Czerczen-daria]] (527 km), uchodzą do bezodpływowych [[jezioro|jezior]] na obszarze kotliny. Wcześniej jednak ich wody są wykorzystywane do nawadniania pól uprawnych.

 

 

Szatę roślinną reprezentują formacje [[step]]owa i [[półpustynia|półpustynna]], niemniej jednak na wielkich połaciach pustyni Takla Makan brak jakiejkolwiek roślinności.