Niszczyciele typu Grom: Różnice pomiędzy wersjami

Latem 1934 rozpisano trzeci, ostatni przetarg na budowę niszczycieli, w którym wzięły udział czołowe stocznie brytyjskie, jak Thornycroft, Cammel Laird, Hawthorn Leslie, Swan Hunter, White, Vickers-Armstrong i Yarrow, być może też francuskie i poprawiony projekt szwedzki<ref name=tward5/><ref name=tward9>M. Twardowski, ''Niszczyciele...'', ss.9-13</ref>. Za najlepszy 4 września 1934 r. uznano projekt stoczni [[Thornycroft]], przedstawiający dwukominowy okręt, o podniesionym pokładzie dziobowym. Cztery działa na rufie zostały w nim umieszczone klasycznie w dwóch poziomach ([[superpozycja (okrętownictwo)|superpozycji]]), natomiast na dziobie jedyne dwudziałowe stanowisko było umieszczone nietypowo, na piętrze nadbudówki, gdzie było lepiej chronione przed falami<ref name=tward9/>. Mimo to, ponieważ nie udało się wynegocjować korzystniejszej ceny, w grudniu 1934 r. podjęto rozmowy ze stocznią J. Samuel White z [[Cowes]] na wyspie [[Wight]], której oferta zajęła drugie miejsce, mimo jej mniejszego doświadczenia w budowie niszczycieli. W projekcie White dokonano następnie na życzenie strony polskiej pewnych zmian, przede wszystkim pojawiło się w nim siódme działo artylerii głównej, dodane w pojedynczym stanowisku na pokładzie dziobowym, poniżej dwudziałowego stanowiska na piętrze nadbudówki. Przedstawiciele tej firmy zapoznali się także z niszczycielami typu ''Wicher'' i polskimi uwagami wynikającymi z ich eksploatacji<ref name=tward9/>. W konsekwencji, projekt stoczni White został uznany za zwycięski i w styczniu 1935 r. uzgodniono treść umowy<ref name=tward15>M. Twardowski, ''Niszczyciele...'', ss.15-18</ref>.

29 marca 1935 r. rząd polski zawarł umowę ze stocznią White na budowę dwóch niszczycieli o wyporności 2144 t, za cenę 388&nbsp;233 funty za każdy okręt (10&nbsp;171&nbsp;705 zł)<ref name=tward15/>. Cena ta nie obejmowała dostaw strony polskiej, przede wszystkim uzbrojenia. Całkowity koszt miał wynosić ok. 520&nbsp;000 funtów za okręt<ref name=tward15/>. Okręty typu ''Grom'' były największymi niszczycielami zbudowanymi przez stocznię White do tamtej pory<ref name=tward20>M. Twardowski, ''Niszczyciele...'', ss.20, 27-29</ref>.

== Opis konstrukcji ==

Za uskokiem pokładu dziobowego, na pokładzie górnym, była wąska nadbudówka kryjąca podstawę komina i kanały wentylacyjne. Okręty miały pojedynczy, szeroki, pochylony komin na śródokręciu, o opływowym przekroju, do którego uchodziły spaliny ze wszystkich kotłowni. W początkowym okresie na kominie był umieszczony masywny kołpak, zdemontowany w Wielkiej Brytanii. Między nadbudówką dziobową a kominem umieszczone były trzy duże łodzie ratunkowe, a po bokach nadbudówki komina dwie mniejsze (łodzie przed kominem zostały później zdemontowane i zastąpione przez lżejsze tratwy ratunkowe). Bezpośrednio za kominem, na końcu jego nadbudówki znajdowała się platforma dla działek przeciwlotniczych. Dalej w osi podłużnej okrętu, na pokładzie, ustawione były dwa trzyrurowe [[aparat torpedowy|aparaty torpedowe]], a między nimi była mała nadbudówka z drugą platformą działek przeciwlotniczych (kryjąca ciągi wentylacyjne maszynowni). Za aparatami torpedowymi była niska nadbudówka rufowa. Początkowo w jej przedniej części znajdowała się druga kondygnacja w postaci klockowatego zapasowego stanowiska dowodzenia z platformą reflektora na szczycie, lecz później zostało ono usunięte. Po jego bokach początkowo znajdowały się przeciwlotnicze wielkokalibrowe karabiny maszynowe, natomiast między nim, a stanowiskiem dział, był drugi dalmierz. Na końcu nadbudówki i pokładzie rufowym znajdowały się dwa pozostałe podwójne stanowiska dział.