|
'''Felicity Lemon''' - postać fikcyjna stworzona przez [[Agatha Christie|Agathę Christie]], pojawiająca się w kilku jej powieściachsekretarka iHerculesa opowiadaniachPoirota.
Panna Lemon jest uosobieniem kompetencji i rzetelności. Początkowo była sekretarką Parkera Pyne'a, bohatera powieści ''[[Parker Pyne na tropie]]''. Około [[1939]] roku (według datdanych sporządzonych przez [[Agatha Christie|Agathę Christie]]) zatrudniła się u [[Hercules Poirot|Herculesa Poirot]]Poirota. Mało kobieca, chłodna. Swoimi pozbawionymi emocji komentarzami nierzadko pomaga Poirotowi, nieświadomie inspirując jego "małe szare komórki". Największym marzeniem panny Lemon jest wynalezienie nowego systemu gromadzenia akt, który w skrytości ducha udoskonala. Interesowała się mistycyzmem. Poirot często ją denerwujeirytuje, ale jest wobec niego lojalna. Potrafi traktować go bezceremonialnie - Bez skrupułów mówi mu np., że powinien się kurować czy przejść na dietę. Panna Lemon ma starszą siostrę, która prowadzi pensjonat dla studentów.
ZazwyczajNajczęściej jest postacią epizodyczną, wręcz niewidoczną. Niekiedy jednak bierze czynny udział w śledztwach. W powieści "Zło, które żyje pod słońcem" zdobywa dla Poirota niezbędne informacje, w powieści "Entliczek-pentliczek" jest jego osobistą asystentką do rozwiązywania zagadek, a w jednym z opowiadańopowiadaniu "Podwójny grzech" wraz z Hastingsem rozwiązywałapróbowała rozwikłać zagadkę kradzieży diamentów zamiast Poirota, który(Poirot przeżywał swojewtedy pierwsze, i zarazem ostatnie, zauroczenie miłosne, więc - przynajmniej tak się wydawało - nie był w stanie zająć się tą sprawą). W opowiadaniu "Sprawa włoskiego arystokraty" pannapannę Lemon wdajeodwiedzał wielbiciel, kamerdyner pewnego hrabiego. Okazał się wmordercą, ponadto, wyszło na jaw, iż po pierwsze, romanskontakt z kamerdynerempanną Lemon nawiązał tylko po to, któryby okazałprzez nią zbliżyć się mordercądo detektywa, po wtóre zaś - że jest żonaty. Fakt ten jednak nie wpłynął na nią zbytaż tak mocno, jak (wcześniejsze) odkrycie, że jej "adorator", który szykował się wtedy do wyjazdu, nie zamierzał zabrać ze sobą swego kota. Oburzona panna Lemon już wtedy postanowiła z nim zerwać; zaopiekowała się jednak jego kotem. Koty uwielbia. W opowiadaniu "Tajemnica egipskiego grobowca" jest mowa o jej kotce, którą nazwano Katarzyną Wielką, bo strasznie utyła. W finale tej samej historii Poirot przywozi jej z Egiptu figurkę kota.
Panna Lemon uwielbia koty, czego dowodem jest fakt, że kiedy jej ukochany okazał się mordercą, zaopiekowała się jego kotem. W opowiadaniu "Tajemnica egipskiego grobowca" mowa jest o jej kotce, której nadano imię Katarzyna Wielka, gdyż zrobiła się strasznie tłusta. W tej samej historii Poirot przywiózł jej z Egiptu figurkę kota.
* [[1974]] ''[[Wczesne sprawy Poirota]]'' - zbiór opowiadań
==Krótkie przygodyOpowiadania, w których się pojawiła==
* ''Sprawa żony w średnim wieku'',
|
