Charles Barkley: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
B-X (dyskusja | edycje)
m →‎Kadra: dodanie osiągnięcia, wikizacja, źródła/przypisy
Linia 43:
 
== Biografia ==
Charles Barkley po zrezygnowaniu z 4. roku studiów na uniwersytecie w Auburn (ostatecznie skończył studia -kierunek Marketing) został wybrany w drafcie [[1984]] roku przez [[Philadelphia 76ers|Philadelphię 76ers]] w 1. rundzie z numerem piątym. Od razu zaczął się wyróżniać w NBA swoim ciętym językiem, arogancją i wygadaniem. Jak magnes przyciągał dziennikarzy, którzy "polowali" tylko na jego kolejną dowcipną, czasem obraźliwą wypowiedź (co zostało mu do dzisiaj, kiedy pracuje jako komentator sportowy). Niestety Barkley często pozwalał sobie na zbyt wiele, czym nie zyskał sobie sympatii wielu graczy w Lidze. Prawdziwe uznanie zdobył jednak na boisku, gdzie dawał z siebie wszystko. Był bardzo skoczny, potrafił zdobywać masę punktów z niezwykłą skutecznością. Popisywał się rzutami, które potrafił wykonywać z każdego miejsca na boisku. Przez pierwszych 9 lat kariery jego skuteczność nie spadła nigdy poniżej 50%, w całej karierze miał skuteczność 54,1%, a w rekordowym sezonie 1989-1990 zaliczył skuteczność 60% (przy średniej punktowej 25,2 pkt na mecz). Pomimo tego, że mierzy około 6 stóp i 5 cali (oficjalne dane wahają się od 6`6`6’6’ do 6`8`6’8’ choć najprawdopodobniej nieco mniej niż 6`5`6’5’-czyli około 196cm, zatem tyle co przeciętny obrońca/niski skrzydłowy dzisiaj) był fantastycznym zawodnikiem jeżeli chodzi o zbiórki i bloki. W sezonie 1986-87 Barkley został najniższym mistrzem [[zbiórka|zbiórek]] w NBA. Poza swoimi podkoszowymi "wyczynami" cechowała go tez zdolność do rozgrywania akcji, a także umiejętność rzucania za 3 punkty, oraz przechwytywania piłek (drugi na liście wszech czasów na pozycji nr 4 – silnego skrzydłowego).
 
W drużynie z Filadelfii jednak był początkowo drugoplanową postacią. Zmieniło się to po odejściu [[Julius Erving|Juliusa Ervinga]] i [[Moses Malone|Mosesa Malone'a]]. "Sir Charles" został liderem drużyny, jednak wciąż był daleko od mistrzostwa ligi. Dzięki niemu Sixers nie spadli na dno, lecz nie mieli także większych szans w play-offs. Podczas występu w barwach Sixers w All Star Game w [[1991]] roku Barkley pokazał na co go stać. Rzucił 17 punktów, ale co ważniejsze zebrał 22 piłki, co było wyrównaniem rekordu należącego do [[Wilt Chamberlain|Wilta Chamberlaina]] z [[1967]] roku. Barkley zdobył nagrodę MVP za ten występ. Wschód wygrał 116-114.
Linia 68:
* Klub [[Phoenix Suns]] zastrzegł należący do niego w numer 34<ref name="numery" />
* Zwycięzca oraz [[Most Valuable Player|MVP]] turnieju Mcdonald's Open Championships w [[Monachium]] (1993)<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.nba.com/global/games2013/all-time-international-game-list.html| tytuł = History of the NBA Global Games| data dostępu = 2 lipca 2014| opublikowany = nba.com| język = en}}</ref>
* Zaliczony do grona 50-ciu Najlepszych Zawodników w Historii NBA (NBA's 50th Anniversary All-Time Team - 1996)<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.nba.com/history/50greatest.html| tytuł = The NBA's 50 Greatest Players| data dostępu = 17 czerwca 2014| opublikowany = nba.com| język = en}}</ref>
* Członek [[Basketball Hall of Fame|Koszykarskiej Galerii Sław]] (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame - 2006)<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.hoophall.com/hall-of-famers/tag/charles-barkley| tytuł = Hall Of Famers - Charles Barkley| data dostępu = 17 czerwca 2014| opublikowany = hoophall.com| język = en}}</ref>