W okresie tużpowojenymtuż powojennym w dziejach łódzkiego harcerstwa doszło w dniu 18 lipca 1948 r. na jeziorze [[Gardno]] do tragicznego zdarzenia, w wyniku którego utonęło 22 harcerek z 15 ŁDH oraz komendantka ich obozu w [[Gardna Wielka|Gardnie Wielkiej]] – Eugenia Leszewska<ref>Ponadto w wypadku zginęła żona przewoźnika oraz miejscowa kobieta zatrudniona w obozowej kuchni. W sumie 25 osób.</ref>. Przyczyną wypadku była nieodpowiedzialność miejscowego przewoźnika, który w dwóch łódkach (jedna z silnikiem a druga na holu), mogących w sumie pomieścić maksymalnie 21 osób, umieścił 40 osób. Harcerki miały przepłynąć do [[Rowy (województwo pomorskie)|Rowów]], by zobaczyć morze. W czasie rejsu zerwał się wiatr, a podniesiona nim fala spowodowała wywrócenie się obu łódek. Utonęła wówczas m.in. 13-letnia córka profesora [[Uniwersytet Łódzki|Uniwersytetu Łódzkiego]] [[Stefania Skwarczyńska|Stefanii Skwarczyńskiej]] – Joanna<ref>Golicka-Jabłońska Małgorzata, ''"Tak trzeba."''. Łódź 2013. Wyd. "Dom Literatury w Łodzi", ss. ....-.... .</ref>. Ofiary tego tragicznego wypadku w większości spoczywają w jednej kwaterze na cmentarzu św. Józefa przy ul. Ogrodowej w Łodzi<ref>Gronczewska Anna, Tragiczne, harcerskie wakacje. [w:] "Kocham Łódź" (dod. do "Polska. Dziennik Łódzki"). 2 VII 2012, nr 84, s. 6.</ref>.
Była to w ogóle największa tragedia w dziejach polskiego harcerstwa po dzień dzisiejszy (kon. 2014).
