Witold Nowodworski: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem historyka [[Witold Nowodworski (ojciec)|Witolda Nowodworskiego]] profesora Uniwersytetu w Petersburgu. Ukończył [[Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie]], następnie historię na [[Uniwersytet Wileński|USB]] pod kierunkiem [[Stanisław Kościałkowski|Stanisława Kościałkowskiego]] (mgr 1932 - ''Lata uniwersyteckie Joachima Lelewela 1804-1808'' <ref>[[Bogumił Zwolski]], ''Wykaz tematów prac doktorskich oraz prac magisterskich i nauczycielskich w zakresie historii, przyjętych w latach 1923-1933 przez komisję Egzaminacyjną Wydz. Humanistycznego U.S.B.'' [w:] ''Księga pamiątkowa Koła Historyków Słuchaczy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie 1923-1933'', Wilno: Zrzeszenie Kół Naukowych 1933, s. 372</ref>). Po studiach pracował w do sierpnia 1939 roku w Bibliotece Uniwersyteckiej w Wilnie. W okresie okupacji był zaangażowany w wileńskie AK. Następnie został wcielony do Wojska Polskiego. Był ranny w bitwie pod Kołobrzegiem. W 1945 roku podjął pracę w Instytucie Bałtyckim w Bydgoszczy w charakterze bibliotekarza. W latach 1948-1949 był kustoszem w Państwowym Instytucie Książki w Łodzi. Od października 1949 roku do przejścia na emeryturę w 1973 był pracownikiem [[Biblioteka Uniwersytecka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II|Biblioteki KUL]]. Doktorat zrobił w 1960 na UŁ (''Bibliograficznych ksiąg dwoje Joachima Lelewela''). W latach 1949-1950 pełnił obowiązki dyrektora [[Biblioteka Uniwersytecka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II|Biblioteki KUL]]. Przyczynił się do powstania i rozwoju Oddziału Informacji Naukowej i Bibliograficznej oraz kierował Oddziałem Prac Naukowych i Dydaktycznych. W latach 1971-1976 był wicedyrektorem tej placówki. Jego zainteresowania naukowe dotyczyły teorii bibliografii.