Aleksandr Suworow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 40943552 autora Boca Juniors (dyskusja) najpierw uzasadnienie na stronie dyskusyjnej |
Zbrodniarz wojenny to bład bo termin późniejszy, rzezie jednak to fakt |
||
Linia 25:
[[Plik:USSR stamp A.V.Suvorov 1980 4k.jpg|thumb|200px|[[Znaczek pocztowy]] Związku Radzieckiego, Aleksander Suworow, [[1980]] (Michel 5009, Scott 4878)]]
[[Plik:Suvorov near Praga 1794.JPG|thumb|200px|Suworow [[Obrona Pragi|na przedpolach Pragi]], [[akwaforta]] [[Daniel Chodowiecki|Daniela Chodowieckiego]]]]
'''Aleksandr Wasiljewicz Suworow''', {{lang|ru}} ''Александр Васильевич Суворов'' (ur. {{Data|1729-11-24}} w [[Moskwa|Moskwie]], zm. {{Data|1800-05-18}} w [[Petersburg|Sankt Petersburgu]]) – [[książę]] Italii (''князь Италийский'', 1799), książę Sardynii, [[hrabia]] [[Rymnik]]a (''граф Рымникский'', 1789), [[Hrabia cesarstwa|hrabia]] [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Świętego Cesarstwa Rzymskiego]], [[Rosja|rosyjski]] [[generalissimus]] (1798), [[marszałek polny]] [[Austria|Austrii]]. Przeprowadził rzeź ludności cywilnej w [[Izmaił]]u i [[Rzeź Pragi|Pragi]]. Dowódca i teoretyk wojskowy. Był sławny ze względu na odniesione sukcesy militarne.
Już w dzieciństwie pod nadzorem ojca, gen. lejtnanta Wasilija Iwanowicza Suworowa (1705–1775; doradcy cara [[Piotr I Wielki|Piotra I]]) uczył się matematyki, literatury, historii sztuki, astronomii i języków obcych, a także studiował takie działy z dziedziny wojskowości jak: jeździectwo, strzelectwo, szermierka, taktyka, [[kartografia]], [[artyleria]], sztuka fortyfikacji i historia sztuki wojennej. Ze względu na słaby stan zdrowia we wczesnym dzieciństwie, szczególnie pieczołowicie poddany był usprawniającym ćwiczeniom fizycznym. Jeszcze jako chłopiec w [[1742]] został wcielony do wojska jako szeregowy żołnierz i służył w Siemionowskim pułku Gwardii Cesarskiej, w którym dosłużył się w [[1748]] rangi kaprala. W [[1754]] po ukończeniu nauki w Akademii Wojskowej został mianowany porucznikiem (oficerem) i skierowany do Ingermanlandzkiego pułku piechoty. W okresie od [[1756]] do [[1758]] służył w Kolegium Wojennym. W czasie [[wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]] [[1756]]–[[1763]] od [[1758]] na stanowiskach sztabowych i dowódczych. Walczył w [[bitwa pod Kunowicami|bitwie pod Kunowicami]] [[1759]], w opanowaniu [[Berlin]]a [[1760]] i [[Kołobrzeg]]u [[1761]]. W [[1762]] mianowany do stopnia pułkownika i wyznaczony na dowódcę Astrachańskiego pułku piechoty. Od [[1763]] do [[1769]] dowódca Suzdalskiego pułku piechoty. W latach [[1764]]–[[1765]] napisał i wprowadził do użytku „Instrukcję pułkową” – instrukcję o porządku wojskowym, metodach szkolenia i wychowania żołnierza i oficera.
| |||