Prohibicja w Finlandii: Różnice pomiędzy wersjami

Początki fińskiej debaty o prohibicji sięgają pierwszej połowy XIX wieku, gdy pierwsi obywatele zaczęli tworzyć organizacje promujące trzeźwość. Fiński ruch prohibicyjny znajdował się pod wpływem podobnych organizacji z innych państw, a pierwsze prace poświęcone wstrzemięźliwości od alkoholu, które pojawiły się w Finlandii w 1843 roku, były tłumaczeniami pism amerykańskich. W 1865 roku zwolennicy prohibicji odnieśli pierwszy większy sukces, doprowadzając do uchwalenia przepisów zakazujących produkcji alkoholu w warunkach domowych i wprowadzający system koncesji na wytwarzanie alkoholu. Z inicjatywy zwolenników ograniczenia handlu alkoholem doszło też do opodatkowania wyrobów alkoholowych w sposób, który miał zachęcić Finów do odejścia od mocnych alkoholi do napojów o mniejszej jego zawartości. W tamtym okresie promowano w związku z tym picie piwa, jednak w latach 1870. jego konsumpcja wzrosła na tyle szybko, że zaczęła niepokoić środowiska antyalkoholowe{{r|wuorinen}}.

 

 

Na początku XX wieku spożycie alkoholu było w Finlandii bardzo wysokie, niezależnie od klasy społecznej i pochodzenia. Z tego powodu u części polityków i działaczy społecznych pojawił się pomysł wprowadzenia w kraju ograniczeń w spożyciu alkoholu, który szybko wprowadzono w życie po uzyskaniu niepodległości od [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. Ustawa o prohibicji zaczęła obowiązywać 1 czerwca 1919 roku{{r|ah0610}}.