Zwolennicy protokołu z Kioto argumentują, że redukcja emisji dwutlenku węgla wdo atmosferzeatmosfery jest niezwykle istotna dla zapobieżenia nadmiernemu ociepleniu klimatu oraz negatywnym skutkom ekonomicznym, takim jak powiększanie się obszarów ubóstwa, czy zmniejszanie się powierzchni terenów uprawnych. Do największych obrońców tego dokumentu należy [[Unia Europejska]], organizacje ekologiczne, [[Organizacja Narodów Zjednoczonych]], kraje Pacyfiku zagrożone zalaniem przez ocean na skutek globalnego ocieplenia oraz niektóre środowiska naukowe. Do największych oponentów protokołu z Kioto należą [[Stany Zjednoczone|USA]]. Największe obiekcje Stanów Zjednoczonych budzi wyjątkowo łagodne potraktowanie Chin – pierwszego na świecie emitenta gazów cieplarnianych, które zostały niemal wyłączone z wymagań protokołu. Równocześnie jednak to Chiny i Indie są krajami najszybciej zwiększającymi emisje dwutlenku węgla<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.rp.pl/artykul/323807,748508-Atmosfera-ciezka-od-wegla.html |tytuł=Atmosfera ciężka od węgla |data=2011 |opublikowany=Rzeczpospolita}}</ref>.
Na szczycie klimatycznym w Kopenhadze w 2009 roku, który miał uzupełnić protokół z Kioto konkretnymi zobowiązaniami do ograniczenia emisji, nie udało się doprowadzić do żadnych wiążących ustaleń i powszechnie uznano go jakoza niepowodzenie zagrażające wypełnieniu zobowiązań z Kioto<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.euractiv.pl/polityka-zagraniczna/artykul/fiasko-szczytu-klimatycznego-w-kopenhadze-001501 |tytuł=Fiasko szczytu klimatycznego w Kopenhadze |data=2009 |opublikowany=Euractiv.pl}}</ref>.
