Prohibicja w Finlandii: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m -
Stanko (dyskusja | edycje)
link
Linia 7:
Na początku XX wieku spożycie alkoholu było w Finlandii bardzo wysokie, niezależnie od klasy społecznej i pochodzenia. Z tego powodu u części polityków i działaczy społecznych pojawił się pomysł wprowadzenia w kraju ograniczeń w spożyciu alkoholu, który szybko wprowadzono w życie po uzyskaniu niepodległości od [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. Ustawa o prohibicji zaczęła obowiązywać 1 czerwca 1919 roku{{r|ah0610}}.
 
Wprowadzenie prohibicji w Finlandii szybko spowodowało pojawienie się [[przemyt]]u wyrobów alkoholowych. Głównym źródłem alkoholu dla Finlandii stała się [[Estonia]], której 85% eksportu trafiało za pomocą przemytników do Finlandii za milczącą zgodą estońskiego rządu. Już w latach 1930. [[rybołówstwo]] w Estonii pogrążyło się w kryzysie, ponieważ większość rybaków zajmowało się nim wyłącznie w zakresie pozwalającym tuszować działalność przemytniczą. Drugim źródłem alkoholu stała się [[Łotwa]], której rząd wprowadził [[Monopol państwowy|monopol państwowy]] na produkcję wódki i w ciągu kilku lat znacznie zwiększył dochód państwa z jej sprzedaży. Pierwszymi przemytnikami alkoholu byli rybacy fińscy i estońscy, którzy jeszcze w latach poprzednich prowadzili przemyt towarów spożywczych czy drobnych artykułów przemysłowych, które w obu krajach różniły się znacznie ceną{{r|ah0610}}.
 
Z czasem przemyt stał się polem rywalizacji zorganizowanych gangów, z których największa była grupa z [[Viinistu]], a początkowo mający dobrą pozycję [[Niemcy (naród)|Niemcy]] zostali całkowicie wyparci przez Estończyków i Finów. Łącznie w Finlandii z handlu alkoholem utrzymywało się ok. 100 000 ludzi, największe znaczenie mieli wśród nich [[Algoth Niska]] i [[Kosti Vasa]]. W okresie zimowym na zamarzniętej [[Zatoka Fińska|Zatoce Fińskiej]] powstawały szlaki transportowe i tymczasowe miasteczka, w których prowadzono handel alkoholem i nocowano. Fińskie służby sukcesywnie zwiększały ilość przejmowanego na granicach alkoholu, jednak porównując całoroczne dane na poziomie od 8 tys. litrów w 1919 roku do miliona litrów w 1930 roku z pojedynczymi przypadkami, jak zajęcie statku przewożącego 80 tys. litrów spirytusu, można przyjąć, że wykrywalność była niska i optymistycznie dochodziła do 10%. Dużym problemem dla władz była także powszechna wśród funkcjonariuszy, urzędników i wojskowych [[korupcja]]. W okresie prohibicji Finlandia dopuściła legalny zakup alkoholu na receptę, co szybko doprowadziło do masowego pojawienia się w obiegu prawdziwych i podrabianych recept{{r|ah0610}}.