Johannes Quistorp: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko org =

|pseudonim =

|podpis =

|imię przy narodzeniu =

|przyczyna śmierci =

|miejsce spoczynku =

|odznaczenia =

|commons =

|wikiźródła =

|wikicytaty =

|www =

Johannes Quistorp urodził się [[14 listopada]] [[1822]] w [[Greifswald]]zie jako najstarszy syn królewskiego komisarza. Będąc szesnastolatkiem zaczął kształcić się w [[rostock]]im przedsiębiorstwie J.G. Michaelis & Sohn, w którym przepracował kilka lat na stanowisku asystenta. W roku [[1846]] przeprowadził się on do [[Szczecin]]a, a następnie po odbyciu rocznej [[służba wojskowa|służby wojskowej]] nawiązał współpracę z różnymi firmami (m.in. Goldammer&Schleich), a w [[1850]] roku założył własne przedsiębiorstwo. W roku [[1852]] ożenił siesię z Wilhelminą Theune ([[1830]]-[[1886]]) i miał z nią pięcioro dzieci: w [[1853]] Marię, w [[1856]] Heinricha (zginął tragicznie w roku [[1880]]), w [[1858]] Johanne, w [[1859]] Luise, w [[1860]] [[Martin Quistorp|Martina]]. W [[1888]] roku ożenił się po raz drugi z Mathilde Leidloff.

Był [[przedsiębiorca|przedsiębiorcą]] i [[filantropia|filantropem]]. Założył fabrykę cementu portlandzkiego "Lebbin" (w [[Lubin (powiat kamieński)|Lubinie]]), która pod jego kierownictwem została przekształcona w przedsiębiorstwo akcyjne. Posiadał również cegielnię parową na [[Stołczyn]]ie oraz dobra ziemskie w Dusewitz, Wittenfelde, Schlietz na [[Rugia|Rugii]] i w [[Szczecin]]ie. Był założycielem spółki budowlanej i inicjatorem powstania nowych dzielnic Szczecina: Westendu, Neu Westendu i Braunsfelde (obecnie zachodnia część centrum, [[Łękno (Szczecin)|Łękno]] i [[Pogodno (Szczecin)|Pogodno]]). W latach [[1852]]-[[1866]] pełnił funkcję [[Hanower|hanowerskiegohanower]]skiego konsula królewskiego. Posiadał tytuł radcy handlowego. Był jednym z pierwszych kapitalistów w Szczecinie i Prusach, który na początku ery industrializacji w [[XIX wiek]]u angażował się w sprawy socjalne swoich pracowników. Finansował budowę szkół, pensji, schronisk, sierocińców i fundacji. Zmarł [[9 maja]] [[1899]] roku. Na miejsce jego ostatniego spoczynku odprowadzały go tłumy mieszkańców Szczecina. Pochowany został na [[Cmentarz zakładu Bethanien w Szczecinie|cmentarzu]], na terenie [[Zakład opiekuńczy "Bethanien"|zakładów Bethanien]], przy obecnej ulicy Ks. P. Wawrzyniaka.