Łubna-Jakusy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Łubnej wywodził się ród Łubieńskich h. [[Pomian]], wieś określa się jako ich gniazdo rodowe ("Słownik Geogr. Królestwa Polskiego...", W-wa, t. V, 1884, s. 775). Łubieńskich zalicza się do najznamienitszych rodów polskich. Wśród swoich antenatów mieli dwóch [[prymas]]ów, kilku biskupów, wojewodów i sekretarzy królewskich. Z Łubnej pochodził m.in. Jakub, podkomorzy sieradzki, który walczył z [[KrzyżacyZakon krzyżacki| Krzyżakami]] pod [[Chojnice | Chojnicami]] w [[1465]] r. Protoplastą rodu był jego wnuk Świętosław, dziedzic Łubnej i Brodzynia. Z jego małżeństwa z Barbarą Zapolską przyszły na świat córki: Maria, Zofia i Małgorzata oraz 5 synów: [[Stanisław Łubieński]], Marcin, [[Maciej Łubieński]] , Jan i [[Wojciech Łubieński]].

Wieś związana jest z dziejami [[partyzantka Zaliwskiego | partyzantki Zaliwskiego]] ("zaliwszczyzny") - od organizatora tej partyzantki [[płk. Józef Zaliwski | płk. Józefa Zaliwskiego]], którego kilkanaście oddziałów wiosną [[1833]] r. wkroczyło na teren Królestwa Polskiego w celu wzniecenia powstania. Jednym z oddziałów dowodził por. Antoni Winnicki, który 4 III 1833 r. przekroczył granice w [[Wieruszów | Wieruszowie]]. W tzw. sprawie Winnickiego osądzono także tych, którzy udzielili im pomocy (łącznie 15 osób). Wyrokiem Sądu Wojennego został skazany na 2 lata twierdzy ówczesny właściciel Łubnej - Stanisław Psarski, a ekonom z Łubnej - W. Wnukowski otrzymał 1000 pałek ( w czasie egzekucji pędzono skazanego przez szpaler żołnierzy uzbrojonych w kije) i zesłano go na osiedlenie w [[Syberia | Syberii]].