Stephen Hendry: Różnice pomiędzy wersjami

W rankingu na sezon [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2003/2004|2003/04]] awansował jednak o 4 pozycję i wrócił na miejsce 2. W latach 2000-2004 wygrał 5 turniejów rankingowych. W tym dwa w roku [[2000]].

W latach 2005-2007 Hendry wygrał tylko jeden turniej rankingowy: [[Malta Cup]]<ref>Kolejno w tym turnieju eliminował: Barry Hawkinsa (5:1), Anthoniego Hamiltona (5:1), Toma Forda (5:1) i Matthew Stevensa (6:3)</ref> w roku 2005, pokonując w finale [[Graeme Dott|Graeme'a Dotta]] 9:7<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.snooker.org/trn/0405/mc2005_res.shtml|tytuł=Malta Cup 2005|autor=snooker.org|język=en|data dostępu=[[8 października]] [[2008]]}}</ref>. W rankingu na sezon [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2004/2005|2004/05]] Hendry zajmował jednak dalej wysoką, trzecią pozycję. W rankingu na sezon [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2005/2006|2005/06]] poprawił się o jedno miejsce i zajmował drugie miejsce. Nieoczekiwanie w rankingu na sezon [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2006/2007|2006/07]] Hendry powrócił po 8 latach przerwy na pierwsze miejsce. Stało się tak głównie dzięki słabszej grze innych zawodników z czołowych miejsc. Przy obliczaniu rankingu na bierze się pod uwagę punkty z dwóch poprzednich sezonów czyli 2004/05 i 2005/2006. W trakcie trwania tych dwóch sezonów, Hendry wygrał tylko jedne zawody – wspomniany już turniej na Malcie, zaś w sezonie 2005/06 tylko raz udało mu się dojść do finału w rankingowym turnieju, w [[Northern Ireland Trophy]], przegrał w nim z [[Walia|Walijczykiem]] [[Matthew Stevens]]em 7:9<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.snooker.org/trn/0506/nit2005_res.shtml|autor=snooker.org|tytuł=Northern Ireland Trophy 2005|język=en|data dostępu=[[8 października]] [[2008]]}}</ref>.

W pierwszym turnieju rankingowym sezonu [[Shanghai Masters 2010|Shanghai Masters]] Hendry odpadł w pierwszej rundzie przegrywając z [[Martin Gould|Martinem Gouldem]] 2:5. W następnym turnieju [[World Open 2010|World Open]] osiągnął drugą rundę ulegając 1:3 [[Ronnie O'SullivanO’Sullivan|O'Sullivanowi]]. Taką samą fazę rozgrywek osiągnął również w [[UK Championship 2010|UK Championship]], gdzie został pokonany przez [[Mark J. Williams|Marka Williamsa]] 6:9. W turnieju [[Welsh Open 2011|Wesh Open]] odpadł w drugiej rundzie przegrywając ze [[Stephen Maguire|Stephenem Maguire'm]] 4:2, wbijając w pierwszej partii swojego dziesiątego breaka 147-punktowego w karierze. Podczas Mistrzostw Świata uległ 4:13 [[Mark Selby|Markowi Selby]] w 2 rundzie.

Hendry aż 9 razy zajmował pierwsze miejsce w rankingu. Jest to najlepszy rezultat wszech czasów. Ranking liczony jest jednak dopiero od roku [[1976]]. 7 razy pierwsze miejsce w tym rankingu zajmował [[Steve Davis]], 5 razy [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]], a 3 razy [[John Higgins]] i [[Mark J. Williams|Mark Williams]].

| [[Snooker sezon 1986/1987|1986/87]] || 51 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1992/1993|1992/93]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1998/1999|1998/99]] || 2 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2004/2005|2004/05]] || 3 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2010/2011|2010/11]] || 11

| [[Snooker sezon 1987/1988|1987/88]] || 23 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1993/1994|1993/94]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1999/2000|1999/00]] || 2 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2005/2006|2005/06]] || 2 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2011/2012|2011/12]] || 16

| [[Snooker sezon 1988/1989|1988/89]] || 4 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1994/1995|1994/95]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2000/2001|2000/01]] || 3 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2006/2007|2006/07]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2012/2013|2012/13]] || 21

| [[Snooker sezon 1989/1990|1989/90]] || 3 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1995/1996|1995/96]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2001/2002|2001/02]] || 5 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2007/2008|2007/08]] || 8 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2013/2014|2013/14]] || 58

| [[Snooker sezon 1990/1991|1990/91]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1996/1997|1996/97]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2002/2003|2002/03]] || 6 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2008/2009|2008/09]] || 6

| [[Snooker sezon 1991/1992|1991/92]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 1997/1998|1997/98]] || 1 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2003/2004|2003/04]] || 2 || [[SnookerSezon sezonsnookerowy 2009/2010|2009/10]] || 10

Hendry zanotował 11 turniejowych breaków maksymalnych (147-punktowych). W tej klasyfikacji ustępuje jedynie [[Ronnie O'SullivanO’Sullivan|Ronniemu O'Sullivanowi]] (13 breaków)

* pierwszy, który uzyskał breaka maksymalnego w decydującym frejmie meczu (finał Liverpool Victoria Charity Challenge w roku [[1997]])<ref>W 2007 roku osiągnięcie to wyrównał [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]] podczas [[UK Championship 2007|UK Championship]]</ref>

* [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]] – 5

Hendry zwyciężył łącznie w 36 turniejach rankingowych, co stanowi najlepsze osiągnięcie w całej historii tych turniejów<ref>Źródło: [http://www.worldsnooker.com/players_head_to_head-8583.htm Strona Światowego Związku Snookera]</ref>. Dla porównania [[Steve Davis]] zwyciężał 28 razy, [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]] 27 razy, [[John Higgins]] 25 razy, [[Mark Williams (snookerzysta)|Mark Williams]] 18 razy, [[Jimmy White]] 10 razy, [[John Parrott]] 9 razy, [[Peter Ebdon]] 9 razy, zaś [[Ken Doherty (snookerzysta)|Ken Doherty]] 6 razy.

Jednym z najbardziej prestiżowych turniejów jest, rozgrywany od [[1975]] roku, [[Masters (snooker)|The Masters]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://147.pl/articles.php?_cat=turnieje&_id=7|tytuł=The Masters|autor=147.pl|język=pl|data dostępu=[[8 października]] [[2008]]}}</ref>. Hendry zwyciężał w nim najwięcej ze wszystkich graczy, bo aż 6 razy. Z pozostałych zawodników najwięcej – 5 wygranych ma [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]], a po 3 – [[Steve Davis]], [[Cliff Thorburn]], i nieżyjący już [[Paul Hunter]].

* 1996 Stephen Hendry – [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]] 10:5

| 13:8 [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]] || 13:5 [[Darren Morgan]] || 13:10 [[Darren Morgan]] || || 13:5 [[Matthew Stevens]]

| 16:12 [[Jimmy White]] || 16:7 [[Nigel Bond]] || 17:13 [[James Wattana]] || || 16:13 [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]]

| || || 17:13 [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]] || || 4:17 [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]]

W półfinale Hendry przegrał wysoko z [[Ronnie O'SullivanO’Sullivan|Ronniem O'Sullivanem]] 6:17 po trzech sesjach (mecz był zaplanowany na 4 sesje). Szkot zremisował pierwszą sesję 4:4, ale oddał wszystkie osiem frame'ów drugiej sesji, zaś w trzeciej przegrał 5:2. Podczas tego meczu Szkot po raz pierwszy w historii swoich występów w MŚ przegrał sesję 8:0<ref>[http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/other_sports/snooker/7378321.stm bbc.co.uk Brilliant O'Sullivan into final]</ref>.

W [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011|2011]] roku rywalem Szkota w 1/32 był [[Joe Perry (snookerzysta)|Joe Perry]], spotkanie było bardzo wyrównane, mimo trzy-frejmowego prowadzenia Stephena przy wyniku 6:3. Kolejne trzy partie podły jednak łupem Joe i do końca nikt już nie osiągnął dwu-frejmowego prowadzenia. Ostatecznie lepszy okazał się Szkot, który w spotkaniu wbił dwa [[break snookerowy|breaki 100+]] i ostatcznie wygrał mecz na kolorach w decydującej partii. W kolejnej rundzie rywalem siedmiokrotnego mistrza świata był [[Mark Selby]]. Młodszy zawodnik rozgromił "Golden Boya" 13:4, prowadząc do końca pierwszej sesji 7:1. W drugiej Anglik pozwolił wygrać tylko trzy partie bardziej utytułowanemu zawodnikowi. W całym spotkaniu padło 7 breaków 100+, lecz aż 6 było autorstwa Marka Selbyego.

[[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2012|Mistrzostwa Świata 2012]] to jak się później okazało, ostatni turniej w którym wystąpił siedmiokrotny zwycięstwa [[Mistrzostwa Świataświata w Snookerzesnookerze|mistrzostw globu]]. W swoim pierwszym spotkaniu Stephen zmierzył się z [[Stuart Bingham|Stuart Binghamem]]em. Pierwszą sesję spotkania Hendry rozpoczął od wygrania trzech frame’ów, czwarty frame zaś okazał się zwycięski dla [[Stuart Bingham|Binghama]] w wyniku czego na pierwszą przerwę zawodnicy schodzili przy prowadzeniu Szkota 3-1. Po powrocie do stołu, w drugiej części spotkania zdecydowanie lepszym zawodnikiem okazał się Stephen Hendry, wygrał wszystkie partie tej części spotkania, wbijając w międzyczasie swojego jedenastego [[break snookerowy|breaka maksymalnego]]. Gdy zawodnicy wrócili na druga sesję pojedynku, Stuart zaczął odrabiać straty wygrywając trzy pierwsze partie. Kolejne dwie padły jednak łupem Szkota, który mógł się cieszyć z okazałego zwycięstwa 10:4.

W drugiej rundzie miało miejsce szkockie derby, gdyż rywalem Stephena był [[John Higgins]], z którym to po raz pierwszy przyszło mu się mierzyć podczas [[Mistrzostwa Świataświata w Snookerzesnookerze|mistrzostw globu]]. Pierwsze fragmenty spotkania stały na wysokim poziomie, jednak to John wyszedł na dwu-frejmowe prowadzenie, jednak szybko został dogoniony przez starszego rodaka i na przerwę zawodnicy schodzili przy stanie 2:2. Następny frejm, to popis [[John Higgins|Higginsa]], który skompletował najwyższy break spotkania- 124 punkty. Ostatecznie, to jednak "Maestro" zakończył pierwszą sesję z przewaga dwóch partii. Obaj zawodnicy mogli pochwalić się skutecznością na poziomie 92-93%.