Lebiodka syryjska: Różnice pomiędzy wersjami

* Wszyscy badacze [[Rośliny biblijne|roślin biblijnych]] są zgodni, że lebiodka syryjska to biblijny hyzop, którego Izraelici używali podczas pierwszej [[Pascha (święto w judaizmie)|Paschy]]. Opisane to jest w ''[[Księga Wyjścia|Księdze Wyjścia]]'' (12,22): „''Weźcie gałązkę hizopu i zanurzcie ją we krwi, która jest w naczyniu, i krwią z naczynia skropcie próg i oba odrzwia''”. Rozpowszechniła się natomiast błędna opinia, że biblijny hyzop to roślina zwana [[hyzop lekarski|hyzopem lekarskim]] (od hyzopu właśnie nadano jej nazwę). Stało się to za sprawą błędnego przetłumaczenia w [[Septuaginta|Septuagincie]] hebrajskiego słowa ''esov'' (אזוב מצוי). Hyzop lekarski zresztą nigdy nie występował ani w Egipcie, ani na [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]<ref name=rb/>. W ''[[Biblia|Biblii]]'' słowo hyzop wymienione jest 12 razy<ref name=israel/>.

* Hyzop wraz z [[Cedr libański|cedrem]] używane był również były przez Izraelitów w ceremonialnym oczyszczaniu przez kapłanów z [[trąd]]u (gdy stwierdzili oni, że chory wyzdrowiał) (''[[Księga Kapłańska]] 14,1-32''). Cedr symbolizował dumę i pychę, hyzop poniżenie (jako roślinka, która rosła na kamienistych ścieżkach i każdy mógł ją zdeptać). Użycie tych dwu roślin do oczyszczenia miało oznaczać, że ozdrowiały z trądu nigdy więcej nie będzie już dumny jak cedr, lecz pokorny, jak hyzop<ref name=rb/>.

* Hyzopu używano także do oczyszczania domów (''[[Księga Kapłańska|Kpł 14,33-35]]'') oraz zmywania win, zarówno w [[Stary Testament|Starym Testamencie]] (''[[Księga Liczb|Lb 19,6]]''), jak i w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] ''[[List do Hebrajczyków|Hbr 9,19]]'')<ref name=rb/>.

* Hyzop nasycony octem podano do picia [[Jezus Chrystus|Jezusowi]] na krzyżu (''[[Ewangelia Jana]] 19,29''). Silnie owłosione pędy lebiodki syryjskiej dobrze zatrzymują wodę<ref name=rb/> Wprawdzie w ewangelii jest opis „na włóczni”, jest to jednak skutek błędu kopisty przy przepisywaniu.