Wersja z 01:01, 24 gru 2014 edytuj Ented (dyskusja \| edycje) Członkowie Komitetu Arbitrażowego, Redaktorzy, Administratorzy 67 152 edycje poprawa linków do ujedn. i przek. -linki do lat -podwójne spacje, WP:SK, red ← poprzednia edycja		Wersja z 12:08, 24 gru 2014 edytuj anuluj edycję AusLodz (dyskusja \| edycje) 2853 edycje drobne merytoryczne następna edycja →
Linia 33: Juliusz Kunitzer nie posiadał formalnego wykształcenia ani ogólnego, ani zawodowego. Wstępną naukę pobierał w domu, następnie wykształcenie zawodowe zdobywał w drodze stałego samokształcenia i praktyk zawodowych. Gdy Hentschel uruchomił w Warszawie skład handlowy swoich towarów zdobył tam doświadczenie handlowe zakończone awansem na jego kierownika składu. Pobyt w Warszawie wykorzystał też dla poszerzenia swojej wiedzy w zakresie wielu dziedzin życia gospodarczego i społecznego. Ponoć miał odbyć praktykę w zakresie mechanizacji procesów wytwórczych w znanej warszawskiej fabryce metalowej braci Evans (późniejsze zakłady [[Lilpop, Rau i Loewenstein]]). === Działalność ~~w Łodzi~~gospodarcza === Około roku 1879 wycofał się z interesu i zainwestował w budowę [[przędzalnia\|przędzalni]] oraz [[tkalnia\|tkalni]] [[Bawełna (włókno)\|bawełny]] we wsi [[Widzew]] pod Łodzią nad rzeką [[Jasień (dopływ Neru)\|Jasień]]. W latach 80. założył spółkę z [[Juliusz Heinzel\|Juliuszem Heinzlem]], jednym z najpotężniejszych przemysłowców łódzkich, co zaowocowało znaczną rozbudową zakładów, które w 1889 roku przekształcono w „Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych Heinzel i Kunitzer”. Zakłady zatrudniały na początku [[XX wiek\|XX]] wieku ok. 3 tysięcy robotników. „Heinzel i Kunitzer” przekształciło Widzew w podmiejską, przemysłową [[Łódź#Podział administracyjny\|dzielnicę Łodzi]]. Wzniesiono tu kolonię 150 drewnianych domów robotniczych zwanych ''domami kunitzerowskimi''{{r\|zabytki.lodz}}. Kunitzer był aktywnym działaczem ~~przemysłowym~~gospodarczym i społecznikiem. Przez wiele lat zajmował stanowisko prezesa Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był organizatorem wizyty [[Henryk Sienkiewicz\|H. Sienkiewicza]] w Łodzi w styczniu 1904 roku<ref>„Łódź w Ilustracji”, 26 X 1924, nr 10, s. 1 (w gronie członków Tow. Śpiewaczego „Lutnia” podczas wizyty H. Sienkiewicza w Łodzi w dn. 3 stycznia 1904 r.)</ref>. Był głównym inicjatorem uruchomienia miejskiej i podmiejskiej [[Tramwaje w Łodzi\|komunikacji tramwajowej w Łodzi]] (od razu elektrycznej) doprowadzając do powstania spółek akcyjnych [[Kolej Elektryczna Łódzka]] (KEŁ; tramwaje miejskie) i [[Łódzkie Wąskotorowe Elektryczne Koleje Dojazdowe]] (ŁWEKD; tramwaje podmiejskie). Zasiadał w Radzie Nadzorczej [[Bank Handlowy w Łodzi\|Banku Handlowego w Łodzi]]. W 1897 roku zorganizował [[konsorcjum]] węglowe „Kunitzer and Co.” zaopatrujące Łódź w śląski [[Węgle kopalne\|węgiel]]. Był współzałożycielem konsorcjum eksploatacji i przeróbki rud żelaza w [[Gubernia ołoniecka\|guberni ołonieckiej]]. === Działalność społeczna === Tragiczną kwestią w działalności J. Kunitzera był rozziew pomiędzy postrzeganiem jego przez "ulicę" (por. pod rozdz. "czarna legenda") a podejmowanymi przez Niego inicjatywami o charakterze społeczno-charytatywnym. W 1890 r. z jego inicjatywy, z okazji przekształcenia "Widzewskiej Manufaktury" w towarzystwo akcyjne "Heinzel i Kunitzer", finansowanie zakładowej Kasy Chorych zostało w całości przejęte przez Fabrykę<ref>''Piękny czyn''; '''[w:]''' "Dziennik Łódzki", 1890, nr 220, s. ....</ref>. Ponadto fundusz Kasy był zasilany nakładanymi na robotników karami porządkowymi. Pełne finansowanie Kasy było ewenementem nie tylko w Łodzi. Zasadą w innych fabrykach było raczej dopłacanie do składek robotników na Kasy. Przez wiele lat był najpierw wiceprezesem (1894-1895) a następnie prezesem Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności (wrzesień 1895 - do śmierci); również jego członek honorowy<ref>Sosnowska Joanna, Działalność...</ref>. Był organizatorem wizyty [[Henryk Sienkiewicz\|H. Sienkiewicza]] w Łodzi w styczniu 1904 roku<ref>„Łódź w Ilustracji”, 26 X 1924, nr 10, s. 1 (w gronie członków Tow. Śpiewaczego „Lutnia” podczas wizyty H. Sienkiewicza w Łodzi w dn. 3 stycznia 1904 r.)</ref>. === Śmierć === W trakcie [[Rewolucja 1905 roku\|Rewolucji 1905 roku]], zrywu społeczno-narodowego, Kunitzer bezwzględnie traktował strajkujących robotników. Według relacji [[Franciszek Joachimiak\|Franciszka Joachimiaka]], fabrykant wezwał do zakładu wojsko, które bronią zmusiło pracowników do pracy{{r\|karta}}. Kilka miesięcy później Kunitzer został ciężko ranny w tramwaju przez dwóch członków [[Polska Partia Socjalistyczna\|Polskiej Partii Socjalistycznej]] – Adolfa Szulca i Stefana Jędrasa{{r\|kalendarium}} na ul. Piotrkowskiej przy ul. Nawrot i zmarł po 20 minutach przed udzieleniem mu jakiejkolwiek pomocy. Linia 82 ⟶ 91: == Bibliografia == ; publikacje * Pełka Bogdan, ''Kunitzer Karol Juliusz''; '''[w:]''' Polski Słownik Biograficzny, t. 16, z. 68, Wrocław '''1971'''. * Pytlas Stefan, Łódzka burżuazja przemysłowa w latach 1864-1914. Łódź '''1994'''. * Badziak Kazimierz, Juliusz Kunitzer - symbol Łodzi wielonarodowościowej i wielkoprzemysłowej. [w:] ''Polacy, Niemcy, Żydzi. Sąsiedzi dalecy i bliscy''. Pod red. Pawła Samusia; Łódź '''1997''', ss. 192–228. * Waingertner Przemysław, ''Kunitzer – król Widzewa''; [w:] "Dziennik Łódzki", 27-28 IX 2008, s. 22.▼ * Sosnowska Joanna, ''Działalność socjalna i opiekuńczo-wychowawcza Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności (1885 - 1940)''. Łódź '''2011'''. ; prasa i periodyki * ''Piękny czyn'' [Juliusza Kunitzera]; '''[w:]''' "Dziennik Łódzki", '''1890''', nr 220, s. .... ▲* Waingertner Przemysław, ''Kunitzer – król Widzewa''; '''[w:]''' "Dziennik Łódzki", 27-28 IX '''2008''', s. 22. {{DEFAULTSORT:Kunitzer, Juliusz}}

Juliusz Kunitzer: Różnice pomiędzy wersjami