Rafael Santi: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m -disambigR (usunięty)
→‎Biografia: drobne merytoryczne
Linia 51:
Już za życia został okrzyknięty geniuszem, po jego śmierci opłakiwali go w swych wierszach wybitni poeci. Rafael był zaprzyjaźniony z wielkimi humanistami swojej epoki jak [[Baldassare Castiglione]] czy [[Bernardo Dovizi da Bibbiena]]. Przyjaźnił się i rywalizował z innym artystami, prowadził też żywą korespondencję z [[Albrecht Dürer|Albrechtem Dürerem]]. W swoich wielkich dziełach starał się pogodzić wartości chrześcijańskie z optymizmem epoki odrodzenia oraz z pogańską filozofią antyczną, odkrywaną przez ludzi [[renesans]]u. Widać to w takich jego dziełach jak np. ''Szkoła ateńska'', gdzie Rafael w papieskiej sali przedstawił grupę uczonych, skupionych według największych filozofów antyku, których autorytet uznawał także Kościół katolicki – [[Platon]]a i [[Arystoteles]]a.
 
Był człowiekiem bardzo religijnym. Od 1514 należał do Bractwa Ciała Chrystusowego w Urbino i do tajnego stowarzyszenia ludzi świeckich Oratorium Boskiej Miłości w Rzymie. Zmarł przedwcześnie po ataku febry w wieku 37 lat. Zgodnie z życzeniem pochowany został w rzymskim [[Panteon w Rzymie|Panteonie]]ie. [[Epitafium]] wyryte na grobowcu brzmi: "Tu spoczywa Rafael. Bałem się tego, co niezgłębione, pokonałem zwyczajne, wielkim równy, tylko śmiertelne zmarło ze mną". Madonnę nad grobem wyrzeźbił [[Lorenzo Lotto]].
 
== Styl, malarstwo ==