Wersja z 12:34, 11 sty 2015 edytuj Accomer (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 33 219 edycji →‎Herbata, żywność i inne produkty codziennego użytku: lit. ← poprzednia edycja		Wersja z 12:37, 11 sty 2015 edytuj anuluj edycję Accomer (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 33 219 edycji →‎Herbata, żywność i inne produkty codziennego użytku: lit. następna edycja →
Linia 202: === Herbata, żywność i inne produkty codziennego użytku === [[Plik:Dame Chine Guimet 291003.jpg\|thumb\|upright\|[[Terakota\|Terakotowa]] figurka kobiety, VII–VIII w.; za czasów tangowskich kobiety przygotowywały przyjęcia, bankiety i uczestniczyły w grach towarzyskich z gośćmi]] Zwyczaj picia herbaty, naparu z liści [[Herbata chińska (roślina)\|''Camellia sinensis'']] rozpowszechnił się w południowych Chinach za czasów [[Dynastie Południowe i Północne\|Dynastii Północnych i Południowych]] (być może wcześniej). Herbatę uznano za napój przyjemny, orzeźwiający i korzystny dla zdrowia{{odn\|Ebrey\|2002\|s=119-120}}. Za czasów dynastii Tang, herbata stała się „synonimem” społecznego wyrafinowania. Tangowski poeta [[Lu Tong]] (790–835) poświęcił znaczną część swych wierszy swojemu zamiłowaniu do herbaty. [[Lu Yu]] , autor z VIII w., znany jako Herbaciany Mędrzec, napisał nawet traktat o sztuce picia herbaty, ''[[Chajing\|Chájīng]]'' (''Księga ~~Herbaty~~herbaty''){{odn\|Burski\|1995\|s=120}}. Także w tym okresie zastosowano [[papier pakowy]] (używany w Chinach od II w.p.n.e.{{odn\|Needham\|1986d\|s=122}}), do wyrabiania składanych lub zszywanych woreczków na herbatę, zachowujących aromat liści{{odn\|Needham\|1986d\|s=122}}. W czasach tangowskich papier wykorzystywano do wielu celów, poza pisaniem i pakowaniem. Najstarszy znany zapis o użyciu [[papier toaletowy\|papieru toaletowego]] pochodzi z 589, pozostawił go urzędnik-uczony [[Yan Zhitui]] (531–591){{odn\|Needham\|1986d\|s=123}}; w 851 [[Arabowie\|arabski]] podróżnik zanotował, że Chińczycy epoki Tang nie dbają o higienę, albowiem po skorzystaniu z toalety nie myją się wodą, lecz podcierają papierem{{odn\|Needham\|1986d\|s=123}}. W czasach starożytnych, Chińczycy wyróżnili tzw. „pięć zbóż”, najważniejszych, podstawowych upraw spożywczych. Były to: [[Sezam (roślina)\|sezam]], [[Soja warzywna\|soja]], [[pszenica]], [[proso zwyczajne]] i proso kleiste{{odn\|Song\|1966\|s=3–4}}. [[Song Yingxing]] (1587–1666), encyklopedysta z czasów [[Dynastia Ming\|mingowskich]], zaznaczył, że ryż nie był zaliczany do „pięciu zbóż” od czasów legendarnego mędrca i herosa kulturowego [[Shennong]]a (co do istnienia którego też miał wątpliwości) aż po II tysiąclecie przed naszą erą, ponieważ południowe tereny Chin, których ciepły i wilgotny klimat pozwala na uprawę ryżu, nie były jeszcze wtedy zasiedlone przez Chińczyków{{odn\|Song\|1966\|s=3–4}}.

Dynastia Tang: Różnice pomiędzy wersjami