Język słowacki: Różnice pomiędzy wersjami

[[Gramatyka]] języka słowackiego bardzo przypomina polską. Również jeśli chodzi o jej złożoność – podobnie jak w języku polskim [[rzeczownik]]i i [[czasownik]]i ze względu na typ odmiany dzieli się na kilkanaście grup. Rzeczownik odmienia się przez [[liczba (językoznawstwo)|liczby]] (liczba pojedyncza i mnoga) oraz [[przypadek|przypadki]]. Zazwyczaj przyjmuje się, że przypadków jest sześć, ponieważ nie rozdziela się [[Mianownik (przypadek)|mianownika]] i [[wołacz]]a, które poza bardzo nielicznymi wyjątkami posiadają identyczne formy. W liczbie pojedynczej występują trzy [[rodzaj gramatyczny|rodzaje]]: męski, żeński i nijaki. W liczbie mnogiej to rozróżnienie zanika, a jego miejsce zajmuje inne: między formą męskoosobową a niemęskoosobową. W odmianie czasownika występują te same [[tryb (językoznawstwo)|tryby]] i [[czas (językoznawstwo)|czasy]] co w języku polskim, przy czym w formach czasu przeszłego i trybu przypuszczającego język słowacki zachował formy odpowiedniej osoby czasu teraźniejszego czasownika ''byť'' („być”) (we współczesnej polszczyźnie są one zredukowane do końcówek, utworzonych od [[język staropolski|staropolskich]] form: ''robił jeśm'' ->→ "robiłem"; ''robili jeśmy'' ->→ "robiliśmy" itp.):