Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej''' ('''ORMO''') – [[Organizacja paramilitarna|paramilitarna organizacja ochotnicza]] i społeczna wspierająca [[Milicja Obywatelska|MO]], powołana uchwałą Rady Ministrów 21.02.1946, a rozwiązana ustawą uchwaloną przez Sejm 23 listopada 1989<ref group="uwaga">[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19890640388 Ustawa z dnia 23 listopada 1989 r. o rozwiązaniu Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej] wchodziła w życie z dniem jej ogłoszenia, a zatem za faktyczną datę rozwiązania ORMO należy przyjąć 11 grudnia 1989.
</ref><ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Pytel|imię = Jan|tytuł = Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej (1946-1989)|rok = 2009|wydawca = Wydawnictwo Comandor|miejsce = Warszawa|strony = 372|isbn = 978-83-7473-043-3}}</ref>.

W momencie podjęcia decyzji Sejmu o likwidacji ORMO, liczyła ona 328 510 członków.<ref>Wypowiedź w studiu płk. Jana Świeczyńskiego, rzecznika prasowego komendanta głównego Milicji Obywatelskiej, w głównym wydaniu „Wiadomości” w TP1, 4.12.1989</ref>

Początkowo formalnie samodzielna, w istocie ORMO podporządkowana była [[Milicja Obywatelska|MO]]. Od marca 1946 terenowe jednostki ORMO wraz z oddziałami [[Ludowe Wojsko Polskie|LWP]], [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|KBW]], [[Wojska Ochrony Pogranicza|WOP]], [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|MBP]] i [[Milicja Obywatelska|MO]] podporządkowane były wojewódzkim komisjom bezpieczeństwa, podległym [[Państwowa Komisja Bezpieczeństwa|Państwowej Komisji Bezpieczeństwa]].

Rzekome zagrożenie członków partii było jednym z pretekstów do powoływania tzw. „oddziałów samoobrony” partyjnej. Zakładano, że miały one służyć do ochrony instancji partyjnych, członków PZPR, oraz ich rodzin. Faktycznie jednak grupy te były przydatne głównie do wykonywania zadań „w zakresie działalności polityczno-propagandowej, zwalczania wrogiej dywersji i propagandy we wszelkich ich formach”. Grupy samoobrony partyjnej w Warszawie i woj. stołecznym były tworzone od końca pierwszej dekady grudnia 1981&nbsp;r. Liczba ich członków w lutym 1982&nbsp;r. sięgnęła 3200 osób (w kraju ok. 60&nbsp;tys.). Członkowie tych grup choć byli ochotnikami to jednak oficjalnie byli zgłaszani przez egzekutywy i sekretarzy instancji partyjnych. Stanowili oni część członków partii najbardziej „ofiarną i doświadczoną”. Decyzją Komendanta Głównego Milicji Obywatelskiej z 3 lutego 1982&nbsp;r., podjętą w porozumieniu z Wydziałem Organizacyjnym i Administracyjnym KC PZPR, wspomniane oddziały zostały przekształcone w jednostki specjalistyczne Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej pod nazwą ''Oddziały Polityczno-Obronne''. Rozwiązano je podobno wraz z zakończeniem Stanustanu Wojennegowojennego, jednak niektóre raporty wskazują na to, iż np. w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]] działały do co najmniej 1988 roku.