Bronisław Pietraszewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Po wybuchu wojny był w kompanii przysposobienia wojskowego i w jej składzie opuścił Warszawę kierując się do [[Brześć|Brześcia]]. Po rozpadzie oddziału wrócił samotnie do Warszawy. W pierwszych miesiącach okupacji pracował przy rozbiórce zniszczonych domów<ref name="Dylawerska120"/>. Zdał maturę na [[Tajne komplety|tajnych kompletach]] w [[III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Sowińskiego w Warszawie|I Gimnazjum Męskim im. Gen. Józefa Sowińskiego]] w Warszawie, a jesienią 1940 rozpoczął studia na wydziale mechaniki w konspiracyjnej [[Szkoła Wawelberga i Rotwanda|Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda]].

 

 

{{cytat|(...) Zewnętrznie nie wyglądał na bohatera. Niewysoki, szczupły (...), o śniadej cerze, ciemno i gładko zaczesanych włosach, piwnych oczach pod silnie zarysowanymi brwiami, sprawiał wrażenie nieco wybuchowego i upartego, skłonnego do dysput i polemik teoretyka-intelektualisty. Zdolności jego jako żołnierza i dowódcy były swego rodzaju niespodzianką<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Kaczyńska | imię = Danuta | tytuł = Dzieje grupy żoliborskiej okupacyjnego „Petu” [w:] Warszawa lat wojny i okupacji 1939–1944. Zeszyt 1 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1971 | strony = 345}}</ref>.}}