Michał Issajewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: {{Main}} jest redirectem {{Osobny artykuł}} |
drobne merytoryczne |
||
Linia 29:
W [[1943]] r. znalazł się w Warszawie, gdzie nawiązał kontakty z podziemiem. Został członkiem [[Agat (AK)|zgrupowania „Agat”]], a następnie [[batalion Parasol|batalionu „Parasol”]]. Uczestniczył w udanym zamachu na [[Franz Kutschera|Franza Kutscherę]] - [[Dowódca SS i Policji|dowódcę SS i policji]] na [[dystrykt warszawski]] [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], dokonanym [[1 lutego]] [[1944]] r. w [[okupacja wojenna|okupowanej]] [[Warszawa|Warszawie]].
{{Osobny artykuł|Akcja Kutschera}}
W czasie akcji Issajewicz był kierowcą wozu [[Adler (motoryzacja)|Adler-Triumph-Junior]] i trzecim wykonawcą ([[Pistolet P08 Parabellum|pistolet Parabellum]], granaty). To właśnie on zajechał drogę samochodowi Kutschery umożliwiając ostrzelanie go, a następnie wysiadł z samochodu i dobił poruszającego się jeszcze dowódcę SS, sam jednocześnie doznając niegroźnego postrzału w głowę. Za udział w akcji rozkazem nr 267/BP Komendanta Głównego Armii Krajowej z dnia 25 marca 1944 został odznaczony
Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na [[Pawiak]]u, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. [[24 maja]] [[1944]] r. wywieziono go do [[Stutthof (KL)|KL Stutthof]] wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).
| |||