Irving Langmuir: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dodanie życiorysu i ciekawostek |
→Dokonania naukowe: drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
W latach 10. i na początku lat 20., jako pierwszy na świecie, prowadził systematyczne badania monowarstw [[adsorpcja|adsorpcyjnych]] na powierzchni cieczy, które od jego nazwiska nazywa się [[warstwa Langmuira|warstwami Langmuira]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.lot-oriel.com/files/downloads/ksv/en/langmuirblodgett_en01.pdf|tytuł=Langmuir and Langmuir-Blodgett Films. What and How?|data dostępu=2011-06-15}}</ref>. Warstwy te stanowią do dziś podstawowe narzędzie do badania rozmaitych własności fizykochemicznych "pojedynczych" [[cząsteczka|cząsteczek]]. Langmuir opracował także metodę przenoszenia takich monowarstw na podłoże stałe. Technika ta została później rozwinięta przez jego współpracowniczkę, [[Katharine Burr Blodgett]], która opracowała metodę tworzenia wielowarstw molekularnych, nazywanych [[warstwa Langmuira-Blodgett|warstwami Langmuira-Blodgett]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20131105053518/http://www.invent.org/hall_of_fame/319.html|tytuł=Katharine Burr Blodgett|opublikowany=www.invent.org|data dostępu=2011-06-15}}</ref>. W ramach badań nad monowarstwami zaproponował koncepcję podstawowej [[izoterma adsorpcji|izotermy adsorpcji]] nazwaną później [[izoterma Langmuira|izotermą Langmuira]] ([[1916]]).
Oprócz tego od jego nazwiska pochodzi [[palnik Langmuira]], który jest wysokowydajną, prostą konstrukcją palnika [[wodór|wodorowego]] stosowanego do dzisiaj powszechnie w laboratoriach do obróbki szkła oraz [[sonda Langmuira]] do badań [[plazma|plazmy]].
Został laureatem [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie chemii|Nagrody Nobla]] w 1932.
| |||