Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
Merytoryczne i formalne |
||
Linia 1:
{{Protestantyzm}}'''Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących''' (względnie: ''powszechne kapłaństwo chrześcijan'' lub ''kapłaństwo wszystkich ochrzczonych'') jest doktryną znaną we wszystkich nurtach [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]], szczególnie akcentowaną w [[Protestantyzm|protestantyzmie]].
{{Protestantyzm}}'''Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących''' jest doktryną [[chrześcijaństwo|chrześcijańską]], obowiązującą we wszystkich [[kościół (organizacja)|kościołach]] [[protestantyzm|protestanckich]], zarówno nurtu [[ewangelicy|ewangelickiego]], jak i [[ewangelikalizm|ewangelikalnego]]. Obok [[pięć zasad protestantyzmu|pięciu zasad protestantyzmu]] jest kamieniem węgielnym [[Reformacja|reformacji]]. Nauka o kapłaństwie powszechnym oparta jest na [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] [[Biblia|Pisma Świętego]] i zakłada, iż każdy chrześcijanin ma bezpośredni przystęp do Boga przez pośrednictwo Boga-człowieka [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]] ([[solus Christus]]), bez konieczności istnienia kapłanów-pośredników. Stąd w protestantyzmie rola duchownego ([[pastor]]a) ogranicza się do zwiastowania Słowa Bożego (kaznodziejstwa), sprawowania sakramentów i duchowej opieki nad [[zbór|zborem]] (duszpasterstwa). Nie obejmuje zaś szczególnego kapłaństwa między zborem a Bogiem. Wynika to z faktu, iż według założeń doktryny powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących nie istnieje taka potrzeba, gdyż każdy, kto staje się członkiem Kościoła chrześcijańskiego, automatycznie otrzymuje święcenia kapłańskie:▼
== Protestantyzm ==
▲
{{CytatD|Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości.|[[1 List Piotra]] 2,9; [[Biblia warszawska]]}}
Linia 5 ⟶ 8:
Doktryna o powszechnym kapłaństwie wszystkich wierzących zrodziła się w protestanckim ruchu reformacyjnym już u jego początków. [[Marcin Luter]] nauczał, że każdy chrześcijanin jest kapłanem i wszyscy kapłani są względem siebie równi. Hierarchia duchownych, według Lutra, istnieje wyłącznie na płaszczyźnie administracyjnej i duszpasterskiej, jednakże wszyscy chrześcijanie, zarówno duchowni jak i świeccy, pozostają względem siebie równi pod względem otrzymanych święceń kapłańskich<ref>por. Marcin Luter, ''Weimar Ausgabe'', tom VI, str. 407.</ref>.
W kolejnych wiekach tej ważnej dla całego protestantyzmu zasadzie wiary szczególną uwagę poświęcili [[
== Katolicyzm ==
{{CytatD|'''KKK 1546:''' Chrystus, Arcykapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół "królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego"(Ap 1, 6) (Por. Ap 5, 9-10; 1 P 2, 5. 9). Cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska. Wierni wykonują swoje kapłaństwo, wynikające ze chrztu, przez udział w posłaniu Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla, każdy zgodnie z własnym powołaniem. Przez sakramenty chrztu i bierzmowania wierni "poświęcani są... jako... święte kapłaństwo" (Sobór Watykański II, konst. ''Lumen gentium'', 10).
| |||