Protokół z Kioto: Różnice pomiędzy wersjami

=== Droga do wejścia protokołu w życie ===

W lutym 2005 protokół z Kioto został ratyfikowany przez 141 krajów, wytwarzających w sumie 61% światowej emisji gazów cieplarnianych. Samo podpisanie protokołu nie wystarcza, muszą go jeszcze ratyfikować narodowe władze. Aby protokół wszedł w życie, musiała zostać spełniona zawarta w umowie zasada „2 razy 55” – minimum 55 krajów ratyfikujących Konwencję, wytwarzających minimum 55% światowej emisji dwutlenku węgla. Wówczas protokół mógł wejść w życie dziewięćdziesiątego dnia po jego ratyfikacji przez ostatnie państwo, które przyczyniało się do wypełnienia jego postanowień. Państwem, którego ratyfikacja przesądziła o pomyślnym wejściu protokołu w życie, była [[Rosja]]. Kraj ten długo zwlekał z ratyfikacją tego układu z obawy, że jego postanowienia zahamują rozwój gospodarki rosyjskiej, przeważył jednak argument o korzyściach z udziału w handlu emisjami{{fakt|data=2011-12}}.

 

=== Wystąpienie z protokołu ===