Włodzimierz Borodziej: Różnice pomiędzy wersjami

'''Włodzimierz Wiktor Borodziej''' (ur. 9 września 1956 w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski historyk, specjalizujący się w historii najnowszej, [[Tytuł naukowy|profesor]] nauk humanistycznych, [[nauczyciel akademicki]].

Studia ukończył na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]] w 1979. W 1984 na tej samej uczelni uzyskał [[Doktor (stopień naukowy)|stopień naukowy doktora]] na podstawie pracy pt. ''Terror i polityka. Policja niemiecka a polski ruch oporu w Generalnym Gubernatorstwie'' napisanej pod kierunkiem [[Marian Wojciechowski (historyk)|Mariana Wojciechowskiego]]). [[Habilitacja|Stopień doktora habilitowanego]] uzyskał w 1991 w oparciu o rozprawę zatytułowaną ''Polska w stosunkach międzynarodowych 1945–1947''. W 2004 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Zawodowo od 1979 związany z Instytutem Historycznym UW, gdzie w 2004 doszedł do stanowiska [[profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]]. Urlopowany w okresie 1991–1994 w związku z pełnieniem funkcji dyrektora generalnego w [[Kancelaria Sejmu|Kancelarii Sejmu]]. W latach 1999–2002 pełnił funkcję prorektora Uniwersytetu Warszawskiego. Podjął pracę również w [[Polski Instytut Spraw Międzynarodowych|Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych]] jako redaktor naczelny serii ''Polskie Dokumenty Dyplomatyczne''. Gościnnie wykładał na [[Uniwersytet w Marburgu|Uniwersytecie w Marburgu]] oraz [[Uniwersytet w Jenie|Uniwersytecie w Jenie]]. Był przewodniczącym rady naukowej [[Centrum Badań Historycznych w Berlinie]], jednostki [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]], a także członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN. Powołany na przewodniczącego rady naukowej [[Dom Historii Europejskiej|Domu Historii Europejskiej]].