Friedrich Pelizaeus: Różnice pomiędzy wersjami

Studiował medycynę na [[Uniwersytet w Würzburgu|Uniwersytecie Juliusa-Maximiliana w Würzburgu]], studia ukończył 19 grudnia 1874 roku. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1880 roku{{odn|Pelizaeus|1880}}. Był asystentem [[Ferdinand Runge|Ferdinanda Runge]] w uzdrowisku w [[Nassau an der Lahn]]. Od 1881 do 1884 był dyrektorem uzdrowiska Elgersburgerw [[Elgersburg]]u w Turyngii. Od 1884 do 1885 kierował przyuzdrowiskiem szpitaluAugustusbad w [[IlmenauRadeberg]]u. W 1885 roku zamieszkał w [[Kreischa]] pod [[Drezno|Dreznem]]. Od 1890 do 1901 mieszkał w [[Gernrode im Harz]]; w 1896 roku otrzymał tytuł [[radca sanitarny|radcy sanitarnego]] (''Sanitätsrat''). W 1901 roku zamieszkałprzeniósł się razem z rodziną do w Kassel,. iW każdegosezonie lataletnim (od maja do października) wyjeżdżał do uzdrowiska w [[Bad Oeynhausen]], po raz ostatni w 1913 roku{{odn|Ferbert|2006}}.

Pelizaeus był przede wszystkim lekarzem uzdrowiskowym{{odn|Ferbert|2006}}. Poczynił jednak szereg istotnych spostrzeżeń na polu neurologii; badał m.in. [[odruch rzepkowy|odruch kolanowy]]<ref>Pelizaeus F. ''Ueber das Kniephänomen bei Kindern''. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 14, ss. 402-410, 1883 {{doi|10.1007/BF01970860}} </ref>, opisany w 1875 roku przez [[Wilhelm Heinrich Erb|Erba]] i [[Carl Friedrich Otto Westphal|Westphala]], pisał o [[neurastenia|neurastenii]]<ref>Pelizaeus F. ''Ueber Artificielle Neurasthenie''. Deutsche Medicinische Wochenschrift 24, 1891</ref>. Jego praca z 1885 roku<ref>Pelizaeus F. ''Ueber eine eigenthümliche Form spastischer Lähmung mit Cerebralerscheinungen auf hereditärer Grundlage. (Multiple Sklerose)''. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 16, 698-710 {{doi|10.1007/BF02057569}}</ref> poświęcona rzadkiej chorobie mieliny, obecnie określanej jako choroba Pelizaeusa-Merzbachera, została dostrzeżona i była cytowana przez [[Ludwig Merzbacher|Ludwiga Merzbachera]] w jego pracy z 1910 roku. Pacjenci Merzbachera należeli zresztą do tej samej rodziny, którą badał Pelizaeus, co okazało się dopiero po pewnym czasie{{odn|Ferbert|2006}}.