Pałka szerokolistna: Różnice pomiędzy wersjami

: Kwiatostany żeńskie to okazałe kolby osiągające na przekroju 1,2–3 cm średnicy{{r|Grace-1986}}. Początkowo są jasnozielone, potem brązowe{{r|america2}}. W kwiatach żeńskich szczeciniaste listki [[okwiat]]u są bezbarwne{{r|america2}}. Kwiaty żeńskie bez przysadek{{r|rutkowski}}. [[Słupek]] jest pojedynczy, powstaje z jednego [[owocolistek|owocolistka]]{{r|simpson}}. [[Znamię (botanika)|Znamiona]] lancetowate do jajowato-lancetowatych{{r|Grace-1986}}, wydłużają się po przekwitnieniu (wystają nad okwiat){{r|simpson}}. Górna [[zalążnia]] zawiera pojedynczy, anatropowy [[zalążek]]. W kwiatach brak [[miodnik]]ów{{r|simpson}}.

; Gatunki podobne: Od [[Pałka wąskolistna|pałki wąskolistnej]] różni się szerszymi liśćmi (u wąskolistnej do 1 cm szerokości) i przyleganiem kolby męskiej do żeńskiej (u wąskolistnej jest kilkucentymetrowa przerwa między kwiatostanami){{r|bernatowicz}} oraz brakiem przysadek u kwiatów żeńskich{{r|rutkowski}}. Blisko spokrewniona [[pałka Shuttlewortha]] osiąga do 1,5 m wysokości, liście jasnozielone mają do 1 cm (rzadko do 1,5) szerokości. Kwiatostan męski przylega do żeńskiego i jest od niego wyraźnie (1,5 do 4×) krótszy{{r|kozlowska}}.

Obserwowano, występowanie pałki na terenach skażonych metalami ciężkimi. Badania laboratoryjne potwierdziły wysoką tolerancję gatunku na zanieczyszczenia metalami takimi jak Zn, Cu{{r|Taylor-1984}}, Cd{{r|Fediuc-2002}}, Fe, Ni{{r|Taylor-1983}}. Mechanizm tolerancji pozwala na gromadzenie jonów metali w tkankach bez negatywnego wpływu na działanie organizmu{{r|Fediuc-2002}}. Pałka szerokolistna ma tendencję do akumulowania metali ciężkich w korzeniach. Zawartość w kłączach i pędach asymilacyjnych jest mniejsza, przy czym – z wyjątkiem manganu – w częściach zielonych mniejsza niż w kłączach, co sugeruje, że istnieją mechanizmy fizjologiczne zapobiegające wnikaniu metali ciężkich w głąb tkanek{{r|klink}}.

Pałka szerokolistna rośnie w bardzo zróżnicowanych warunkach klimatycznych – w strefie międzyzwrotnikowej i umiarkowanej (na północy sięgając środkowej części [[Alaska|Alaski]], gdzie temperatury zimowe sięgają -34 °C), występuje zarówno w wilgotnym klimacie oceanicznym, jak i na obszarach pod wpływem klimatu kontynentalnego{{r|Grace-1986}}. W górach sięgaspotykana dona wysokościobszarach copołożonych najmniejnawet na wysokości 2300 m n.p.m.{{r|fs_fed}}. Roślina spotykana jest w wodach stojących [[Oligotrofizm|oligotroficznych]] do [[Eutrofizm|eutroficznych]] (płytkie i zatorfione brzegi jezior, [[starorzecze|starorzecza]], rowy melioracyjne, doły potorfowe), na podłożu zwykle mulistym, zasobnym w materię organiczną, przynajmniej w warstwie wierzchniej{{r|utah|hydrobotanika}}. RośnieW zbiornikach wodnych może rosnąć w strefie [[litoral]]u do głębokości 2 m. Znosi dosyć duże wahania poziomu wody, ale jej korzenie i kłącza muszą być stale w podłożu zalanym wodą{{r|hydrobotanika}}. Znosi wysychanie w miesiącach letnich, ale nie przeżywa długotrwałej suszy{{r|fs_fed}}. Wraz ze wzrostem głębokości rośliny rosną w zbiorowisku rzadziej i słabiej kwitną. W takich warunkach biomasa lokowana jest bardziej w liściach niż w organach podziemnych{{r|grace}}. Gdy teren, na którym rośnie pałka szerokolistna ulegnie zlądowaceniu, rośliny tego gatunku giną, a ich miejsce zajmują inne rośliny szuwarowe lub mszysto-turzycowe. Podczas gwałtownego przyboru wód czasami całe łany pałki ulegają oderwaniu od podłoża i pływają na wodzie jako tzw. [[pło]]{{r|hydrobotanika}}. Dzięki dodatniej pływalności kłączy (ze względu na przestwory powietrzne oraz uwięzione w pływającej macie roślin pęcherze gazu, powstające w procesach anaerobowych), skupienia pałki mogą rosnąć bez kontaktu z podłożem, tworząc pła o grubości kilkudziesięciu centymetrów{{r|fs_fed}}. Splątane kłącza i grube łodygi pałki zatrzymują szczątki organiczne i niesione przez wodę muły, i w efekcie gatunek ma duży udział w zarastaniu zbiorników wodnych. Produkuje dużą ilość [[biomasa|biomasy]], która jednak szybko ulega rozkładowi{{r|hydrobotanika}}. Ze względu na sprawny system transportu tlenu do korzeni, skutecznie natlenia podłoże, zwykle deficytowe w ten pierwiastek, dzięki czemu przyczynia się istotnie do ograniczenia [[Fermentacja metanowa|fermentacji metanowej]]{{r|Jespersen-1998}}. Pałka ta bywa spotykana na brzegach wód słabo zasolonych{{r|utah}}, przy czym o ile dorosłe rośliny dość dobrze znoszą zasolenie osiągające ponad 1,1%, o tyle na siedliskach zasolonych nasiona nie kiełkują, a także znacznie ograniczone jest tworzenie pędów kwitnących{{r|fs_fed}}. Pałka szerokolistna dobrze znosi pożary, regenerując się z kłączy. Wyjątkiem są sytuacje, gdy pożary zbiegają się z osuszeniem siedliska lub po wypaleniu roślin poziom wód zostanie podniesiony{{r|fs_fed}}.

; [[Fitosocjologia]]: Pałka szerokolistna zazwyczaj występuje masowo, tworząc rozległe, własnejednogatunkowe [[szuwar]]y, ale czasami występuje także jako domieszka w innych zespołach szuwarowych. Gdy rośnie w małych zbiornikach wodnych, w których nie ma dużego falowania wód, tworzy pas roślinności przybrzeżnej najdalej wnikający w toń wodną (zwykle w większych zbiornikach głębiej mogą rosnąć z roślin wynurzonych [[oczeret]]y{{r|utah}}). Od strony lądu szuwar pałkowy kryje się zwykle za pasem [[Szuwar trzcinowy|trzcinowisk]]{{r|hydrobotanika}}, ewentualnie [[szuwar mozgowy|szuwarów mozgowych]] i zarośli [[wierzba|wierzbowych]]{{r|utah}}. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest to [[gatunek charakterystyczny]] dla klasy ''[[Phragmitetea]]'' i zespołu [[szuwar szerokopałkowy|szuwaru pałkowego]] ''Typhetum latifoliae''{{r|Matuszkiewicz2006}}.

* ''Typha ×glauca'' od pałki szerokolistnej różni się zwykle obecnąobecnością przerwąprzerwy między kwiatostanem męskim i żeńskim (długości od 0 do 3,3 cm), równowąskimi lub równowąsko-lancetowatymi znamionami, obecnością [[Przysadka (botanika)|przysadek]] przy kwiatach żeńskich (bardzo drobnymi), liśćmi przewyższającymi mniej lub bardziej wyraźnie kwiatostany{{r|Grace-1986}}. Od pałki wąskolistnej, która jest taksonem macierzystym{{r|cabi}}, różni się zielonym kwiatostanem podczas kwitnienia (u ''T. angustifolia'' – brązowy) oraz drobnymi przysadkami, które widać pod powiększeniem co najmniej 20× (u ''T. angustifolia'' – wystarcza 10×), przy czym są one węższe od znamion{{r|Grace-1986}}.

* Występowanie mieszańców ''Typha ×provincialis'' zarejestrowana zostałastwierdzono w Ameryce Północnej, jednak brak danych na temat częstości powstawania tego mieszańca i jego rozprzestrzenienia{{r|cabi}}.